سورهٔ احقاف آیه ۲۰

و روزی که کسانی که کفر ورزیده‌‌اند بر آتش عرضه می‌‌شوند [به آنها گفته می‌‌شود:] در زندگانی دنیوی خود [با اشتغال به دنیا و اتّباع از اهواء] پاکی‌‌های خود را [یعنی جهات الهی‌‌تان را از بین] بردید [تا آنکه شیطان از شما تمکّن یافت، و کسی که شیطان از او تمکّن یابد جهات الهی او از او فرار می‌‌کنند] و از آنها [یعنی در آنها یا به سبب آنها] بهره جستید پس امروز به خاطر آنچه که در زمین به غیر حقّ استکبار می‌‌ورزیدید و به (سبب) آنچه که فسق می‌‌کردید با این عذاب خوار کننده [یعنی عذابى که سبب هَوان (خواری) می‌‌باشد پس مضاعف می‌‌باشد برای اینکه آن عذاب جسم و نفس می‌‌باشد] جزاء داده می‌‌شوید {مراد از استکبار ظهور با انانیّت و تحقیر خلق است، و مراد از فِسق، خروج از طاعت کسی است که شایسته است که اطاعت شود}

و روزی که کسانی که کفر ورزیده‌اند بر آتش عرضه می‌شوند (به آنها گفته می‌شود:) در زندگانی دنیوی خود پاکی‌های خود را (از بین) بردید و از آنها بهره جستید پس امروز به خاطر آنچه که در زمین به غیر حقّ استکبار می‌ورزیدید و به (سبب) آنچه که فسق می‌کردید با این عذاب خوار کننده جزاء داده می‌شوید

و روزی که کافران را بر آتش دوزخ عرضه کنند (فرشتگان قهر و عذاب به آنها گویند) شما (لذّات بهشتی و) خوشیهایتان را در زندگانی دنیا (به شهوت رانی و ظلم و عصیان) از بین بردید و بدان لذّات دنیوی بر خوردار و دلباخته بودید، پس امروز به عذاب ذلّت و خواری مجازات می‌شوید چون در زمین به ناحق تکبر می‌کردید و راه فسق و تبهکاری پیش می‌گرفتید.