سورهٔ مجادله آیه ۱

همانا خداوند سخن زنی که دربارهٔ زوجش با تو مجادله می‌‌کند و به خداوند شکوه می‌‌برد را شنید، و خداوند گفتگوهای شما دو نفر را می‌‌شنود همانا خداوند شنوا و بینا است

همانا خداوند سخن زنی که دربارهٔ زوجش با تو مجادله می‌کند و به خداوند شکوه می‌برد را شنید، و خداوند گفتگوهای شما دو نفر را می‌شنود همانا خداوند شنوا و بینا است

(ای رسول ما) خدا سخن آن زن را که درباره شوهرش با تو به مجادله برخاسته و شکوه او به خدا می‌برد محققا شنید و گفتگوهای شما را نیز خدا می‌شنود که خدا البته شنوا و بیناست. (اوس بن صامت با زن خود خوله بنت ثعلبه ظهار کرد یعنی گفت: «تو بر من چون مادری». و این کار در حکم طلاق و حرمت آور بود. زن نزد رسول آمد و حکم پرسید. رسول حکم به حرمت فرمود. زن باز مجادله کرد و آخر گفت: من به خدا شکوه می‌کنم از تنهایی و غربت خود. و آیه بعد راجع به حکم ظهار نازل شد و بر این فعل حرام کفّاره معیّن گردید).