سورهٔ مجادله آیه ۲

کسانی از شما که از زنان خود ظهار می‌‌کنند [که به زن خود بگویند تو برایم همچون پشت مادرم هستی بدانند] آنها (زنان) مادر آنان نیستند {در جاهلیّت اینگونه بود که وقتی که مرد به اهلش (زوجه‌‌اش) می‌‌گفت: «انت علىّ کظهر امّى» آخر الابد بر او (مرد) حرام می‌‌شد} همانا مادرانشان فقط زن‌‌هایی هستند که آنان را زاییده‌‌اند و البتّه آنان هرآینه سخن باطل منکری (ناپسندی) را می‌‌گویند و همانا خداوند البتّه بخشاینده و بسیار آمرزنده است [که از آنان عفو می‌‌کند و وقتی که توبه کردند بر آنها می‌‌آمرزد]

کسانی از شما که از زنان خود ظهار می‌کنند (که به زن خود بگویند تو برایم همچون پشت مادرم هستی) (بدانند) آنها (مؤنّث) مادر آنان نیستند همانا مادرانشان فقط زن‌هایی هستند که آنان را زاییده‌اند و البتّه آنان هرآینه سخن باطل منکری (ناپسندی) را می‌گویند و همانا خداوند البتّه بخشاینده و بسیار آمرزنده است

کسانی از شما که با زنان خود ظهار کنند آنها مادر حقیقی شوهران نخواهند شد بلکه مادر ایشان جز آن که آنها را زاییده نیست و این مردم سخنی ناپسند و باطل می‌گویند، و خدا را عفو و بخشش بسیار است.