سورهٔ مائده

جز این نیست که شیطان می‌‌خواهد که در شراب و قمار بین شما دشمنی و کینه توزی واقع نماید و شما را از ذکر خدا و از نماز باز دارد پس آیا شما یله (ول، رها) کننده هستید؟ [یعنی بعد از آنچه که از مفاسد و اوصاف دربارهٔ خمر و میسر ذکر شد اگر در آن تأمّل بکنید بر شما شایسته است که یله کنید]

و اطاعت کنید از خداوند و اطاعت کنید از رسول [در خصوص نهی از چهار مذکور یا در هر آنچه که امر شده‌‌اید و از آن نهی شده‌‌اید] و [از عقوبت مخالفت با آن دو] حذر کنید و اگر [از آن دو] روی بگردانید پس بدانید که بر [عهدهٔ] رسول ما جز رساندن آشکار نیست [پس از روی گردانیدن شما کاستی‌‌ای بر او وارد نمی‌‌شود و همانا آنچه را که او مأمور به تبلیغ آن است ابلاغ کرده است]

بر کسانی که ایمان آورده‌‌اند و اعمال صالح کرده‌‌اند گناهی نیست در آنچه که خوردند وقتی که تقوا پیشه می‌‌کنند و ایمان می‌‌آورند و اعمال صالح می‌‌کنند سپس تقوا پیشه می‌‌کنند و ایمان می‌‌آورند سپس تقوا پیشه می‌‌کنند و احسان می‌‌نمایند و خداوند احسان کنندگان را دوست می‌‌دارد

ای کسانی که [با قبول دعوت ظاهره] ایمان آورده‌‌اید [یعنی اسلام آورده‌‌اید] حتماً خداوند شما را [در احرامتان] به چیزی از صیدی که دستان شما و نیزه‌‌های شما به آن می‌‌رسد می‌‌آزماید تا خداوند بداند چه کسی [با ترک صید با سهولت آن به محض نهی] در غیب از او ترسان می‌‌شود و کسی که بعد از آن [ابتلاء و نهی] تعدّی کند آنگاه عذابی دردناک دارد

ای کسانی که ایمان آورده‌‌اید صید را نکشید و (در حالی که) شما مُحرم هستید و کسی از شما که تعمداً آن را بکشد پس جزای او مثل آنچه است که از نعمت‌‌ها کشته که دو دارندهٔ عدل {که مراد «ذو عدل» است و آن عدل الهی از رسول (ص) و امام (ع) است و تثنیهٔ «ذوا عدل» خطاء از کُتّاب (نویسندگان) است و لفظ کتاب «ذو عدل» بدون «الف» است، و چون در شریعت الهیّه از قیاس بر چیزی رخصت نمی‌‌دهد این کلمه به اِفراد «ذا عدل» بوده و «ذا عدل» مختصّ به حاکم الهی می‌‌باشد تا آنکه باب قیاس را به کلّی سدّ کند} از میان شما به آن حکم کند به عنوان قربانی به کعبه برساند یا کفّاره است که طعام مساکین است یا معادل آن به روزه است تا وبال (سنگینی) امرش [و سنگینی هتک حرمت حرم] را بچشند خداوند از ماسلف (آنچه که گذشته) عفو کرده و کسی که تعدّی کننده است پس خداوند از او انتقام می‌‌گیرد و خداوند غالب و دارندهٔ انتقام است

برای شما صید دریا و طعام آن به عنوان متاعی برای شما و برای مسافران [بطور مطلق در حال احرام و در غیر آن] حلال شد و برای شما صید خشکی مادامی که مُحرم هستید حرام شد و [در مخالفت کردن با امر او و نهی او] از خداوند پروا کنید که به او حشر می‌‌شوید

خداوند کعبه را بیت حرام (محترم) و [از جنس] ماه حرام (ذو القعده و ذو الحجّه و محرّم و رجب) و هَدْی (چهارپای اهدائی به مکّه) و [دارندگان] قربانی‌‌های نشاندار را مایهٔ قیام (اعتدال، محلّ استوار، سبب اعتدال، معتدل) برای مردم قرار داد تا به (سبب) آن بدانید که خداوند آنچه [از اسباب غیبیّهٔ روحانی، و اسباب آسمانی علوی دور] که در آسمان‌‌ها هست و آنچه [از اسباب طبیعیّهٔ حسیّ نزدیک] که در زمین هست را می‌‌داند و [تا بدانید] که خداوند به هر چیزی بسیار دانا است

[پس وقتی که دانستید که او به هر چیزی از علنی و نهان و ضمائر دانا است پس] بدانید که خداوند [بر کسی که در حُرُمات خداوند تهاون (سهل انگاری) کند] شدید عقوبت کننده است و اینکه خداوند بسیار آمرزنده [است، زلّات (لغزش‌‌ها) کسی را که در حُرُمات تهاون کرده وقتی که توبه کند و به آنچه که به آن تهاون کرده باز گردد را می‌‌آمرزد] و مهربان است [و به سبب رحمتش بر او تفضّل می‌‌کند]

بر [عهدهٔ] رسول نیست مگر رساندن [نه حفظ از عقاب و نه حمل (وادار کردن) بر طاعت و آنچه که تبلیغ آن بر او بود را ابلاغ کرد و اعظم آن و اشرف آن و اساس آن ولایت است] و خداوند می‌‌داند آنچه [از اقوال و افعال از طاعت و مخالفت و تولّی (ولایت داشتن، روی آوردن به) علیّ (ع) و تولّی (دوری جستن) از او] را که آشکار می‌‌سازید و آنچه را که کتمان می‌‌کنید [از مکمونات (پنهانی‌‌ها) نفوستان که آنها را نمی‌‌دانید و به آن شعور ندارید و از عقایدتان و نیّاتتان و عزم‌‌هایتان که غیر شما آن را نمی‌‌داند، و از اقوالتان و افعالتان که آنها را از انسانِ دیگر یا از غیر رفقایتان مخفی می‌‌کنید]

[ای محمّد (ص) به امّتت] بگو خبیث (ناپاک) و طیّب (پاک) [آن دو] متساوی نمی‌‌شوند و اگرچه زیادی ناپاکان تو را به اعجاب (شگفتی) آورد پس [به کثرت نظر نکنید و از پاک بودن غافل نشوید و] ای خردمندان [در ترک طیّب و اتّخاذ خبیث] از خداوند پروا کنید راقب به اینکه شما رستگار شوید