سورهٔ انعام آیه ۱۲

[به تکذیب کنندگان و مُقتَرحان (بی اندیشه سخنگویان) به جهت الزام آنها به اقرار] بگو [تا آنکه متنبّه شوند]: آنچه که در آسمان‌‌ها و زمین است برای کیست؟ [تو قبل از آنان] بگو [و منتظر جواب آنها نباش زیرا جوابی سوای آن ندارند]: برای خداوند است که رحمت کردن را بر خودش مقرّر (فرض) کرده [پس به رحمت خود شما را مهمل نمی‌‌گذارد و به سوی شما رسولانی می‌‌فرستد و شما را در طاعتش ترغیب می‌‌کند و از مخالفتش بر حذرتان می‌‌دارد و در معصیت خود به شما مهلت می‌‌دهد] البتّه که حتماً شما را [قرنی (امّتی، نسلی) بعد از قرنى] تا روز قیامت که شکی در آن نیست جمع می‌‌کند، کسانی که به خودشان زیان رسانده‌‌اند [یعنی این شما هستید که به خودتان خسارت زدید] پس آنها ایمان نمی‌‌آورند

بگو: آنچه که در آسمان‌ها و زمین است برای کیست؟ بگو: برای خداوند است که رحمت کردن را بر خودش مقرّر (فرض) کرده البتّه که حتماً شما را تا روز قیامت که شکی در آن نیست جمع می‌کند، کسانی که به خودشان زیان رسانده‌اند پس آنها ایمان نمی‌آورند

(به مشرکان) بگو که آنچه در آسمانها و زمین است ملک کیست؟ (اگر آنها نگویند) تو باز گو همه ملک خداست که بر خویش رحمت و بخشایش را فرض و لازم کرده، البته شما را در روز قیامت که بی‌هیچ شک خواهد آمد جمع می‌گرداند، ولی کسانی که خود را به زیان افکندند ایمان نمی‌آورند.