سورهٔ انعام آیه ۱۴۵

تفسیر


جزء ۸
سوره انعام
حزب ۳۰

متن عربی آیه

١٤٥ قُل لَّا أَجِدُ فِي مَا أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَى طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلَّا أَن يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًا مَّسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقًا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ

ترجمه‌ها

[به آنها] بگو: در آنچه که [در این جفت‌‌ها] به من وحی شده حرام شده‌‌ای را بر خورنده‌‌ای که آن را بخورد نمی‌‌یابم مگر اینکه [طعام] به عنوان مردار یا خون ریخته شده یا گوشت خوک که آن پلید است یا از روی فسق (نافرمانی) برای غیر خداوند صدا بر آن بلند شده و کسی که مضطّر است [ناچار به خوردن چیزی از آن باشد]، نه به عنوان سرکشی [بر امام] و نه زیاده خواهی [از حدّ رخصت] پس قطعاً پروردگار تو بسیار آمرزنده و مهربان است [و او را مؤاخذه نمی‌‌کند و با رخصت دادن به او در خوردن برای حفظ نفس خود به او رحم می‌‌کند]

بگو: در آنچه که به من وحی شده حرام شده‌ای را بر خورنده‌ای که آن را بخورد نمی‌یابم مگر اینکه به عنوان مردار یا خون ریخته شده یا گوشت خوک که آن پلید است یا از روی فسق (نافرمانی) برای غیر خداوند صدا بر آن بلند شده و کسی که مضطّر (ناچار) است باشد، نه به عنوان سرکشی و نه زیاده خواهی و قطعاً پروردگار تو بسیار آمرزنده و مهربان است

بگو: در احکامی که به من وحی شده من چیزی را که برای خورندگان طعام حرام باشد نمی‌یابم جز آنکه میته باشد یا خون ریخته (جهنده) یا گوشت خوک که پلید است و یا حیوانی که بدون ذکر نام خدا از روی فسق و نافرمانی ذبح کنند. و (در همین ها که حرام شده) هرگاه کسی به خوردن آنها مضطر گردید صرف کند، در صورتی که از روی ستم و از راه تعدی (از فرمان خدا) نباشد، همانا خدای تو بسیار بخشنده و مهربان است.

لغات

(برای دیدن جزییات هر کلمه روی آن کلیک کنید)

قُل
بگو
لَّا
نیست
أَجِدُ
نمی‌یابم
فِي
در
مَا
آن چه
أُوحِيَ
وحی شد
إِلَيَّ
به سوی من
مُحَرَّمًا
حرام شده
عَلَى
بر
طَاعِمٍ
خورنده
يَطْعَمُهُ
می‌خورد آن را
إِلَّا
مگر
أَن
اینکه باشد
يَكُونَ
اینکه باشد
مَيْتَةً
مرده
أَوْ
یا
دَمًا
خون
مَّسْفُوحًا
ریخته شده
أَوْ
یا
لَحْمَ
گوشت
خِنزِيرٍ
خوک
فَإِنَّهُ
پس همانا او
رِجْسٌ
پلیدی
أَوْ
یا
فِسْقًا
نافرمانی
أُهِلَّ
نام بُرده شد
لِغَيْرِ
برای غیر
اللَّهِ
خداوند
بِهِ
به آن
فَمَنِ
پس کسی که
اضْطُرَّ
ناچار شود
غَيْرَ
غیر
بَاغٍ
ستمگر
وَلَا
و نه
عَادٍ
متجاوز
فَإِنَّ
پس همانا
رَبَّكَ
پروردگارت
غَفُورٌ
آمرزنده
رَّحِيمٌ
مهربان