سورهٔ انعام آیه ۵۲

و طرد مکن کسانی را که در صبحگاهان و شامگاهان پروردگارشان [در ولایت] را می‌‌خوانند [یعنی با قبول ولایت علی (ع) و بیعت ولویّه با او] وجه او را می‌‌خواهند چیزی از حساب آنها [از حیث شأن نبوّت تو] بر [عهدهٔ] تو نیست [بلکه حساب آنها بر پروردگارشان است یعنی اینکه حساب کسی که در ولایت داخل شده و طرد آنها و ابقای آنها جز این نیست که آن بر شأن ولویّ تو است نه بر شأن نبوی تو] و چیزی از حساب تو بر [عهدهٔ] آنها نیست پس اگر آنها را طرد کنی آنگاه از ستمکاران می‌‌باشی

و طرد مکن کسانی را که در صبحگاهان و شامگاهان پروردگارشان را می‌خوانند (در حالی که) وجه او را می‌خواهند چیزی از حساب آنها بر (عهدهٔ) تو نیست و چیزی از حساب تو بر (عهدهٔ) آنها نیست پس اگر آنها را طرد کنی آنگاه از ستمکاران می‌باشی

و آنان را که صبح و شام خدا را می‌خوانند و قصدشان فقط خداست از خود مران، که نه چیزی از حساب آنها بر تو و نه چیزی از حساب تو بر آنهاست، پس اگر آن خداپرستان را از خود برانی از ستمکاران خواهی بود.