سورهٔ منافقون آیه ۴

و وقتی که آنها را می‌‌بینی اجسام آنها [به حسن (زیبایی) آنها و تجمّل آنها به آنچه که با آن تجمّل می‌‌شوند و طراوت آنها و نضارت (شادابی) آنها] تو را متعجّب می‌‌کند و اگر [سخن] بگویند [برای طلاقت (روانی) زبانشان و حلاوت کلامشان] به گفتارشان گوش می‌‌دهی مانند اینکه آنها [در خالی بودنشان از روح و عقل] چوب‌‌هایی [بر دیوار] نهاده شده هستند که [به عنوان ستون برای سقفی یا غیر آن نیستند، برای عدم توکّلشان بر پروردگارشان و جُبن (ترس) آنها و اتّهام آنها دربارۀ مسلمین] هر صدایی را علیهم (بر ضدّ خود) می‌‌پندارند، آنها دشمن هستند، پس از آنها حذر کن خداوند آنها را [از حیات انسانی] کشته است چگونه [از حقّ] بر می‌‌گردند (روی می‌‌گردانند)

و وقتی که آنها را می‌بینی اجسام آنها تو را متعجّب می‌کند و اگر (سخن) بگویند به گفتارشان گوش می‌دهی مانند اینکه آنها چوب‌هایی (بر دیوار) نهاده شده هستند که هر صدایی را علیهم (بر ضدّ خود) می‌پندارند، آنها دشمن هستند، پس از آنها حذر کن خداوند آنها را (از حیات انسانی) کشته است چگونه (از حقّ) بر می‌گردند (روی می‌گردانند)

تو چون آن منافقان را مشاهده کنی ظاهر و وجود جسمانی آنها (به آراستگی فریبنده) تو را به شگفت آرد و اگر سخن گویند (بس خوش‌گفتار و چرب زبانند) به سخن‌هاشان گوش فرا خواهی داد (ولی از باطن و درون) گویی که چوبی خشک تکیه کرده بر دیوارند (و هیچ عقل و ایمان و معرفت ندارند. و چون در باطن نادرست و بداندیشند) هر صدایی بشنوند بر زیان خویش پندارند. دشمنان به حقیقت اینان هستند، از ایشان بر حذر باش، خدایشان بکشد، (از حق) به کجا بازگردانیده می‌شوند؟