سورهٔ ملک آیه ۱۹

آیا [در آیات قدرت او نظر نمی‌‌کنند و] به پرندگان بالای [سر] خود که گشوده بال هستند و [بال‌‌هایشان را] می‌‌بندند نمی‌‌نگرند که جز رحمان آنها را [در جوّ] نگه نمی‌‌دارد، همانا او به هر چیزی بینا است [و دقایق آنچه که مخلوق به آن احتیاج دارد را می‌‌داند] {و غرض از نظر کردن به پرنده این است که عاقل نظر می‌‌کند به اینکه آن مخلوقه از خاک است و جزء زمینی بر آن غالب است، و آن بالطّبع طالب بر مرکز است، و اینکه خدای تعالی آن را به حیثی خلق کرده که تعیّش (زندگی کردن) آن در جوّ است و قوت آن در اغلب از حرکت آن در جوّ می‌‌باشد، پس او تعالی آن را به حیثی خلق کرد که جمیع آنچه که در حرکت خود و تعیّش خود به آن احتیاج دارد در جوّ مهیّا شده می‌‌باشد، و این جز فعل حکیم بصیری قدیر نیست و چنانکه دهریّون می‌‌گویند فعل طبیعت آسمان و آسمانیات نیست، و نه فعل طبایع زمینی چنانکه طبیعیّون می‌‌گویند، و از آن لنفسه مبدئی قدیر علیم حکیم دانسته می‌‌شود، و دانسته می‌‌شود که کسی که چیزی از آنچه که پرنده به آن احتیاج دارد را مهمل نمی‌‌گذارد انسان را که او اشرف از پرنده است مهمل نمی‌‌گذارد و او را عبث (بیهوده) نیافریده است}

آیا به پرندگان بالای (سر) خود که گشوده بال هستند و (بال‌هایشان را) می‌بندند نمی‌نگرند که جز رحمان آنها را (در جوّ) نگه نمی‌دارد، همانا او به هر چیزی بینا است

آیا مرغان هوا را نمی‌نگرند که بالای سرشان پر گشوده، گاه بی‌حرکت و گاه با حرکت بال پرواز می‌کنند؟کسی جز خدای مهربان آنها را (در فضا) نگاه نمی‌دارد، که او به احوال همه موجودات کاملا بیناست.