سورهٔ ملک

یا آن چه کسی است که اگر [خداوند] رزق خود را امساک کند به شما روزی می‌‌دهد؟ بلکه [اعتماد آنها در مخالفتشان بر رازقى سوای خداوند نیست که به آنها رزق بدهد و لکن آنها] در عتوّ (تکبّر نمودن و از حدّ خود از ادب تجاوز کردن) [در استکبار از حقّ و اهلش و از جهت تجاوز از حدّ در لجالت] و دوری کردن [از حقّ و اهلش] لج کردند [و با نبیّ ما خصومت (دشمنی) کردند]

و آیا پس کسی که راه می‌‌رود [حال آنکه] با روی خود به زمین خورده [یعنی مصروع (به رو افتاده) بر رویش است]، هدایت یافته‌‌تر است یا کسی که [در حالی که] راست است بر صراط مستقیم [غیر منحرف از مقصد] راه می‌‌رود؟

[ای محمّد (ص) به قومت] بگو او کسی است که شما را ایجاد کرد و برای شما گوش و چشمان و فؤادها (قلب‌‌ها) قرار داد چه کم شکر می‌‌کنید

بگو او کسی است که شما را در زمین آفرید و به او محشور می‌‌شوید [و او مبدء و منتهی و فاعل و غایت است، و کسی است که در دنیا و آخرت احتیاج به او دارید]

و [گروه منکر تو بر بعث (برانگیخته شدن)] می‌‌گویند اگر شما راستگوئید این وعده کِی است

[به آنها] بگو [که بعث خارج از زمان است جز این نیست که آن در طول زمان است نه در عرض آن و شما از وقت آن در عرض زمان سؤال می‌‌کنید و] جز این نیست که علم [به مرتبت آن در طول زمان] نزد خداوند است و جز این نیست که من بیم دهنده‌‌ای آشکار [ظاهر یا مظهر (روشن کننده) بر صدق من از نزد او] هستم

و چون [موعد] آن را نزدیک دیدند روی کسانی که کفر ورزیده‌‌اند زشت (سیاه) شد و [به آنها] گفته می‌‌شود این همان کسی است که او را می‌‌خواندید [یعنی این همان است که به آن عجله می‌‌کردید و خداوند را به تعجیل آن می‌‌خواندید]

[به کفّار] بگو آیا دیدید (نیندیشیده‌‌اید؟) اگر خداوند مرا و کسانی که با من هستند را هلاک کند (بمیراند)، یا [با ابقای ما تا آخر اعمار (عمرها) ما] به ما رحمت کند آنگاه چه کسی کافران را از عذابی دردناک [همان عذاب دنیا یا عذاب مرگ یا برازخ یا قیامت] پناه می‌‌دهد

بگو او رحمان [مفیض (افاضه کننده) بر وجود و کمالات وجود بر هر موجود] است به او ایمان آورده‌‌ایم [چه به او ایمان بیاورید یا ایمان نیاورید] و بر او توکّل کردیم [پس از معادات (به هم دشمنی کردن) شما و موّدت (دوستی) شما باک نداریم] و بزودی خواهید دانست که چه کسی در گمراهی واضحی (بدیهی) است

بگو آیا دیدید (نیندیشیده‌‌اید؟) اگر آب شما فرو برود [به عنوان فرو رونده در زمین به حیثی که جاری ساختن آن بر وجه زمین ممکن نشود و به دلو و غیر آن نیل (دسترسی) به آن ممکن نشود] آنگاه چه کسی آب را به شما روان (جاری یا ظاهر) می‌‌دارد {اسم ماء (آب) خاصّ به آب عنصری که همان جسمی سیّال محیط به زمین است نمی‌‌باشد بلکه هر آنچه که به عنوان سبب برای حیاتی می‌‌باشد آب است و سبب برای تماسک (به هم چسبیدن) اجسام یابسه (خشک) به عنوان آب است و علم و ایمان و افاضات خداوند همگی آنها به وجهی به عنوان آب هستند، و امام که ایمان به او می‌‌باشد، و ولایت که همان بیعت خاصّهٔ ایمانیّه که ایمان به آن حاصل می‌‌شود و بذر معرفت در قلوب داخل می‌‌شود به عنوان آب است، و حیات نباتی و حیوانی به مراتب آنها، و انسانی به مراتب آن همگی به عنوان آب هستند، و عقول و ارواح و نفوس کلّیّه و جزئیّهٔ بشری و حیوانی و نباتی همگی به عنوان آب هستند، و روح نفسانی که آن مرکب قوای درّاکه و حیوانی است که آن مرکب حیات اعضاء است به عنوان آب است، و مشیّت که آن اصل هر اصلی و مبدء هر مبدئی و منتهای هر منتهایی است اصل آب‌‌ها است}.