سورهٔ قلم آیه ۱

«ن» {«ن» کنایه از مرتبه‌‌ای از مراتب عالم است، و اینکه محمّد (ص) با جمیع مراتب عالم متّحد است، و اینکه مراتب عالم مراتب سعهٔ وجود الله تعالی است، و اینکه این سوره ظهور این مرتبه است} سوگند به قلم {مراد از آن مطلق قلم است، خداوند به آن سوگند یاد کرد برای کثرت منافع خلق از آن، چه آن یکی از دو زبان انسان، بلکه آن اشرف دو زبان او است برای اینکه زبان او آنچه که در جنان او است را بعد از او زماناً یا مکاناً نمی‌‌رساند و حال آنکه قلم آنچه را که در جنان انسان است تا اباعد (دورها) از او می‌‌رساند، و کلام بعد از حین او فانی می‌‌شود و اگرچه اثر آن در قلب شنونده باقی بماند غالباً تا آخر عمر او باقی نمی‌‌ماند، و اگر باقی بماند بعد از او باقی نمی‌‌ماند به خلاف نوشتۀ قلم}، و آنچه که می‌‌نویسند [سوگند یاد کرد به مسطورات (نوشته‌‌ها)، یا به ملائکه‌‌ای که ما کان و ما هو کائن را می‌‌نویسند، یا ملائکه‌‌ای که احوال زمینی‌‌ها را می‌‌نویسند، یا کُتّاب (نویسندگان) اعمال که اعمال بنی آدم را می‌‌نویسند، یا مردمانی که کتب آسمانی و احکام الهی و شرایع حقّه و فنون و صناعات معاشیّه (مربوط به وسائل زندگانی) و دیون و معاملات و محاسبات خلقی را می‌‌نویسند]

ن، سوگند به قلم، و آنچه که می‌نویسند

ن (قسم به نون که شاید نام نور و ناصر حق یا لوح نور خداست) و قسم به قلم (علم فعلی ازلی) و آنچه (تا ابد در لوح محفوظ عالم) خواهند نگاشت.