سورهٔ حاقه

محل نزول:   مکّه
تعداد کل آیات: ۵۲
نام‌های سوره:
حاقه، سلسله، واعیه
تفسیر

١١ إِنَّا لَـمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ

همانا چون آب [در امّت نوح] طغیان کرد ما [پدران] شما را در [کشتی] جاری شده‌‌ای حمل کردیم [و حال آنکه شما در اصلاب پدرانتان بودید]

- ترجمه سلطانی

همانا چون آب (در امّت نوح) طغیان کرد ما (پدران) شما را در (کشتی) جاری شده‌ای حمل کردیم

- ترجمه راستین

(شما مردم فرزندان نوحید که) ما چون طوفان دریا طغیان کرد شما را به کشتی نشاندیم (و نجاتتان دادیم).

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٢ لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ

تا آن را برای شما به عنوان تذکره قرار دهیم و آن را گوش شنوا نگه دارد [یعنی تا فعلت از طغیان آب و حمل شما در جاريّه و اهلاک کافران و انجاء (نجات دادن) مؤمنین را از جهت وعظ (پند دادن) به عنوان تذکره برای شما قرار دهیم و این فعلت یا تذکره را گوش شنوا حفظ می‌‌کند]

- ترجمه سلطانی

تا آن را برای شما به عنوان تذکره قرار دهیم و آن را گوش شنوا نگه دارد

- ترجمه راستین

تا آن (غرق کفار و نجات مؤمنان) را مایه پند و عبرت شما مردم قرار دهیم و لیکن گوش شنوای هوشمندان این پند و تذکر را تواند فرا گرفت.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٣ فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ

و وقتی که نفخۀ واحده [همان نفخۀ اوّل یا دوّم] در صور دمیده شود

- ترجمه سلطانی

و وقتی که نفخۀ واحده در صور دمیده شود

- ترجمه راستین

باز (به یاد آر) چون در صور (اسرافیل) یک بار بدمند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٤ وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً

و زمین حمل شود [یعنی از مکانش رفع (بالا) برده می‌‌شود] و کوه‌‌ها پس با خردشدنی یکباره خُرد شوند [یعنی کوبیده می‌‌شوند و می‌‌شکنند، یعنی که زمین را مثل ادیم (صحرا) منبسط (فراخ) قرار می‌‌دهد که در آن تلالی (پستیی) و نه وهادی (بلندیی) نیست]

- ترجمه سلطانی

و زمین حمل شود و کوه‌ها پس با خردشدنی یکباره خُرد شوند

- ترجمه راستین

و زمین و کوهها را بر دارند و یک مرتبه همه را خرد و متلاشی سازند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٥ فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ

پس واقعه (قیامت) در آنروز واقع می‌‌شود {برای وقوع لامحالهٔ آن به عنوان واقعه نامیده شده}

- ترجمه سلطانی

پس واقعه (قیامت) در آنروز واقع می‌شود

- ترجمه راستین

آن‌گاه آن واقعه بزرگ قیامت واقع گردد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٦ وَانشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ

و آسمان شکافته شود پس آن در آنروز سست می‌‌شود (رخوت می‌‌یابد)

- ترجمه سلطانی

و آسمان شکافته شود پس آن در آنروز سست می‌شود (رخوت می‌یابد)

- ترجمه راستین

و بنای مستحکم آسمان (از دهشت و عظمت) آن روز سست شود و سخت درهم شکافد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٧ وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ

و در آنروز هشت مَلَک بر اطراف آن [یعنی جنس ملک با کثرت آن بر اطراف آسمان] عرش پروردگارت را فوق خود حمل می‌‌کنند {عرش به وجهی جملۀ مخلوقات است، و به وجهی علم است، و به وجهی وجود مطلق است که آن اضافهٔ حقّ اوّل اضافۀ اشراقیّهٔ او است که با وجههٔ خود الی الحقّ تعالی شأنه است و در نزول حمَلۀ (حاملان) عرش چهار از املاک (ملک‌‌ها) و آنها ملائکهٔ مقرّبین هستند و در صعود و عود (بازگشت) نفوس الی الله، حمَله هشت می‌‌گردند، چهار از ملائکهٔ مقرّبین و چهار از نفوس کمّلین از انبیاء مرسلین (ع) که به بالاترین درجات کاملین رسیده‌‌اند و با ملائکهٔ مقرّبین متّحد شده‌‌اند}

- ترجمه سلطانی

و در آنروز هشت مَلَک بر اطراف آن عرش پروردگارت را فوق خود حمل می‌کنند

- ترجمه راستین

و فرشتگان بر اطراف آسمان (منتظر فرمان حق) باشند و عرش پروردگارت را در آن روز هشت ملک مقرّب بر فراز سرشان (یا فراز سر مردم) بردارند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٨ يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنكُمْ خَافِيَةٌ

آنروز عرضه می‌‌شوید [در حالی که] مخفی شده‌‌ای از شما [یعنی نفس خافیه یا فعله یا خصلت یا خطور مخفى شده‌‌ای] مخفی نمی‌‌شود

- ترجمه سلطانی

آنروز عرضه می‌شوید (در حالی که) مخفی شده‌ای از شما مخفی نمی‌شود

- ترجمه راستین

آن روز که (در پیشگاه حساب) شما را حاضر کنند هیچ کار از اسرار مخفی شما هم پنهان نخواهد ماند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٩ فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُـولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ

و امّا کسی که کتابش به راستش داده شود آنگاه [با خوشحالی] می‌‌گوید: این کتاب من است، بگیرید بخوانید

- ترجمه سلطانی

و امّا کسی که کتابش به راستش داده شود آنگاه (با خوشحالی) می‌گوید: این کتاب من است، بگیرید بخوانید

- ترجمه راستین

اما کسی که نامه اعمال او را به دست راستش دهند (با کمال نشاط و شادمانی و سربلندی به اهل محشر) گوید: بیایید نامه مرا بخوانید.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢٠ إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ

همانا من گمان می‌‌داشتم [چون علوم نفس مغایر بر معلومات آن و مانند ظنون جایز الانفکاک از آنها می‌‌باشد آنچه که از آن به ظنون تعبیر می‌‌شود بسیار است و معنی می‌‌دهد که من در دنیا موقن بودم] که ملاقات کنندۀ حسابم هستم [و طبق یقین خویش عمل می‌‌کردم]

- ترجمه سلطانی

همانا من گمان (یقین) می‌داشتم که ملاقات کنندۀ حسابم هستم

- ترجمه راستین

من ملاقات این روز حسابم را اعتقاد داشتم (و در دنیا به گناه نپرداختم).

- ترجمه الهی قمشه‌ای
(نمایش تمام آیات سوره)