سورهٔ انعام

کسانی که ملاقات خداوند را [در مظاهر ولوی او] تکذیب کردند زیان کرده‌‌اند {زیرا لقای او تعالی اضافهٔ بین او و عبدش است و حقیقت اضافات او تعالی همان اضافهٔ اشراقیّهٔ او است که همان ولایت مطلقه و همان علی (ع) به علویّتش است} تا آنکه وقتی که ناگهانی آن ساعت [یعنی ساعت مرگ یا ساعت قیامت یا ظهور قائم (ع) یعنی ظهور امام هنگام حضور ساعت] نزد آنها می‌‌آید [و خداوند را با ظهور علی (ع) یا ظهور قائم (ع) ملاقات می‌‌کنند] می‌‌گویند: ای حسرت بر ما بر آنچه که دربارهٔ آن (ساعت و لقای پروردگار در هنگامهٔ آن) کوتاهی (قصور) کردیم و آنان [در آن هنگام است که] بارهایشان (سنگینی‌‌هایشان) را [که آنها را در دنیا کسب کرده‌‌اند] بر پشت خود حمل می‌‌کنند [برای اینکه در آنروز بارکشی بار دیگری را نمی‌‌کشد]

آگاه باشید چه بد باری را [بر دوش] می‌‌کشند! و زندگانی دنیا جز بازی و سرگرمی نیست و البتّه خانهٔ آخرت برای کسانی که تقوا پیشه می‌‌کنند بهتر است آیا پس تعقّل نمی‌‌کنید؟ [که لایق حکیم نیست که اوّلی را غایت قرار دهد و لایق او است که دوّمی را غایت قرار دهد، پس آن را طلب کنید]

هرآینه می‌‌دانیم که آنچه که [در حقّ تو] می‌‌گویند [به اینکه او ساحر یا مجنون یا غیر آن است، یا در حقّ خلیفه‌‌ات به اینکه این امر را به او ردّ نمی‌‌کنند] البتّه تو را محزون می‌‌سازد پس همانا آنها تو را [از حیث اینکه تو بشری مثل آنان هستی و در میان آنها اقامت کرده‌‌ای و دربارهٔ تو جز خیر نگفته‌‌اند و تو در میان آنها معروف به صدق و امانت هستی تا آنکه به محمّد امین ملقّب شده‌‌ای] تکذیب نمی‌‌کنند و لکن ستمکاران [بر خودشان با تکذیب آخرت و لقای پروردگارشان] آیات خداوند را انکار می‌‌نمایند [یعنی بعد از اینکه تو رسول و آیت ما گشتی از این حیثیّت تو را تکذیب کردند و تکذیب از این حیثیّت به خداوند بر می‌‌گردد نه به تو، یا اینکه آنها تو را از حیثی که تو رسول خدا هستی تکذیب نمی‌‌کنند و لکن آنان علی (ع) را تکذیب می‌‌کنند و تکذیب تو دربارهٔ آنچه که در حقّ او گفتی به تکذیب علی (ع) بر می‌‌گردد]

و هرآینه رسولانی قبل از تو تکذیب شدند و بر آنچه که تکذیب شدند و اذیّت شدند صبر کردند تا یاری ما به آنان رسید [پس از آنها تأسّی کن و صبر کن و اندوه مدار] و برای کلمات خداوند تبدیل کننده‌‌ای نیست و هرآینه از خبر [آن] فرستاده شدگان [و قوم‌‌هایشان و اینکه آنها بالاخره بر اقوام خود غلبه کردند، نه اقوام آنها بر آنها] به تو رسیده است

و اگر اعراض کردن آنها [از تو یا از علی (ع)] بر تو گران می‌‌باشد پس اگر می‌‌توانی که دالانی در زمین یا نردبانی در آسمان بجویی که برای آنها آیتی بیاوری [پس چنین کن] و اگر خداوند می‌‌خواست البتّه آنها را بر هدایت جمع می‌‌کرد پس هرگز از جاهلان مباش [که همه به مشیّت خداوند است]

جز این نیست که کسانی که می‌‌شنوند اجابت می‌‌کنند و مردگان [کسانی که استعداد ندارند و در مَراقِد (آرامگاه‌‌ها) طبعشان متوقّف هستند وقتی که جهد کنند]، خداوند آنها را [از مراقد طبعشان] بر می‌‌انگیزاند سپس به او بازگردانده می‌‌شوند

و گفتند: چرا از پروردگار او آیه‌‌ای برای او نازل نشده؟ بگو که خداوند قادر است بر اینکه آیه‌‌ای نازل کند و لکن اکثر آنان نمی‌‌دانند [و قدرت خداوند را بر آن نمی‌‌فهمند و به آیات شعور نمی‌‌ورزند]

و جنبنده‌‌ای در زمین و نه پرنده‌‌ای که با دو بالش پرواز کند نیست مگر آنکه امّت‌‌هایی امثال شما [مخلوق مرزوق مدّبر] هستند ما در کتاب از چیزی فرو نگذاشته‌‌ایم سپس به سوی پروردگارشان محشور می‌‌شوند [همانطور که شما محشور می‌‌شوید]

و کسانی که آیات [تدوینی و تکوینی آفاقی ما و علی (ع) اعظم آنها و انفسی و عقل اعظم آنها و آن مظهر علی (ع)] ما را تکذیب کرده‌‌اند [مانند سایر دوّاب (جنبنده‌‌ها)] کر و لال در ظلمات هستند کسی را که بخواهد گمراه می‌‌کند [و او را کر و لال و در ظلمات قرار می‌‌دهد] و کسی را که بخواهد بر راه مستقیم قرار می‌‌دهد {راه مستقیم همان طریق ولایت و طریق قلب الی الله و همان ولایت تکوینیّه است و صاحب ولایت ایضاً طریق است که مراتبش منتهی الی الله است، و اصل در صاحبان ولایت، علی (ع) است و طریق قلب و طریق ولایت و صاحب ولایت متّحد هستند}

بگو آیا می‌‌بینید؟ (به من خبر دهید) اگر عذاب خداوند [در دنیا یا آخرت] به شما برسد یا آن ساعت [مرگ یا ظهور قائم عجّل الله فرجه یا قیامت] به شما برسد آیا [در این حال] غیر خداوند را می‌‌خوانید [یعنی در این حال جز خدای متعال را نمی‌‌خوانید] اگر [در اشراک اصنام (بت‌‌ها) یا کواکب (ستاره‌‌ها) در آلِهَت (خدا بودن)] راستگو می‌‌باشید [پس در این حال غیر خدا را بخوانید]