سورهٔ قیامه

محل نزول:   مکّه
تعداد کل آیات: ۴۰
نام‌های سوره:
قیامت، لا أقسم
نمایش آیات ۱ الی ۱۰ | صفحه بعدی (نمایش تمام آیات سوره)
تفسیر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم


١ لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ

سوگند [ن]می‌‌خورم به روز قیامت [یا معنی می‌‌دهد به روز قیامت قسم نمی‌‌خورم برای اینکه شما به آن اعتقاد ندارید]

- ترجمه سلطانی

سوگند (ن)می‌خورم به روز قیامت

- ترجمه راستین

چنین نیست (که کافران پنداشتند) قسم به روز (بزرگ) قیامت.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢ وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ

و سوگند [ن]می‌‌خورم به نفس ملامتگر [یا به نفس لوّامه قسم نمی‌‌خورم برای عدم اعتقاد شما به آن] {نفس امّاره به عنوان محکومه و خادمه برای شیطنت و غضب و شهوت است و جز امّاره (بسیار امر کننده) به بدی نمی‌‌باشد، نفس لوّامه خود را در جمیع فعال آن در سیّئات خود برای سوء بودن آنها و در خیرات آنها برای قصورش و تقصیرش و نسبت دادن آنها به خودش سرزنش می‌‌کند، و نفس مطمئنّه برای اطمینان آن از کدّ (زحمت، مشقّت) طلب برای خروج آن از قوّهٔ خود به فعلیّات به این نام نامیده می‌‌شود}

- ترجمه سلطانی

و سوگند (ن)می‌خورم به نفس ملامتگر

- ترجمه راستین

و قسم به نفس پر حسرت و ملامت (یعنی نفس انسان که در قیامت خود را بر تقصیر و گناه بسیار ملامت کند و حسرت خورد) . [جواب قسم محذوف است، یعنی به اینها سوگند می‌خورم که آدمیان را در روز قیامت برخواهم انگیخت. (م) ژ)]

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٣ أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ

آیا انسان می‌‌پندارد که هرگز استخوان‌‌های او را جمع نخواهیم کرد

- ترجمه سلطانی

آیا انسان می‌پندارد که هرگز استخوان‌های او را جمع نخواهیم کرد

- ترجمه راستین

آیا آدمی پندارد که ما دیگر ابدا استخوانهای (پوسیده) او را باز جمع نمی‌کنیم؟

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٤ بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ

آری [آنها را جمع می‌‌کنیم در حالی که] بر منظّم کردن انگشتانش [که در آن دقایق صنع و صغار (ریز) مفاصل و اوتار (زردپی) هست] قدرت داریم

- ترجمه سلطانی

آری (در حالی که) بر منظّم کردن انگشتانش قدرت داریم

- ترجمه راستین

بلی (استخوانهای او را جمع می‌کنیم) در حالی که ما قادریم که سرانگشتان او را هم منظم درست گردانیم.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٥ بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ

بلکه انسان می‌‌خواهد تا در [امور] آینده‌‌اش فجور کند [یعنی انکار بعث کردن او برای التفات او به آخرت و انجرار (کشیده شدن) دلیل او به انکار نیست بلکه برای اقامت او بر فجور و عدم نزوع (اشتیاق) او از آن و عدم التفات او به بعث و آخرت است]

- ترجمه سلطانی

بلکه انسان می‌خواهد تا در (امور) آینده‌اش فجور کند

- ترجمه راستین

بلکه انسان می‌خواهد آنچه (از عمرش) در پیش است همه را به فجور و هوای نفس گذراند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٦ يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ

[بطور استهزاء] می‌‌پرسد روز قیامت کی است؟ [و او نمی‌‌داند که او در ذهاب (رفتن) به سوی قیامت است و اینکه قیامت در زمان نمی‌‌باشد بلکه آن خارج از حدّ زمان است]

- ترجمه سلطانی

می‌پرسد روز قیامت کی است؟

- ترجمه راستین

(که دایم با شک و انکار) می‌پرسد کی روز قیامت (و حساب) خواهد بود؟

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٧ فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ

آن آنوقت است که چشم خیره شود [کنایه از شخوص (باز ماندن) چشم و عدم قدرت بر تحریک جفن (پلک) است]

- ترجمه سلطانی

آن آنوقت است که چشم خیره شود

- ترجمه راستین

(بگو) روزی که چشمهای خلقان (از وحشت و هول) خیره بماند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٨ وَخَسَفَ الْقَمَرُ

و ماه خسوف کند (نورش می‌‌رود)

- ترجمه سلطانی

و ماه خسوف کند

- ترجمه راستین

و ماه تابان تاریک شود.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٩ وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ

و خورشید و ماه جمع شوند {و اینها امارات (علامات) مرگ و امارات قیامت صغری و امارات ظهور قائم (ع) است}

- ترجمه سلطانی

و خورشید و ماه جمع شوند

- ترجمه راستین

و میان خورشید و ماه جمع گردد (و هر دو بی‌نور شوند).

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٠ يَقُـولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ

در آنروز انسان می‌‌گوید مفرّ (محلّ فرار) کجاست

- ترجمه سلطانی

در آنروز انسان می‌گوید محلّ فرار کجاست

- ترجمه راستین

در آن روز انسان گوید: (ای وای از سختی عذاب) کجا مفرّ و پناهی خواهد بود؟

- ترجمه الهی قمشه‌ای
(نمایش تمام آیات سوره)