سورهٔ اعراف

آنهایی که دینشان را از روی سرگرمی و بازی گرفتند و زندگی دنیا آنها را فریب داد پس امروز آنها را فراموش می‌‌کنیم [یعنی به آنها التفات نمی‌‌کنیم] همانگونه که آنها دیدار امروزشان را فراموش کرده بودند و آیات ما را جحد (نفی و انکار) می‌‌کردند

و همانا برای آنها کتابی را به عنوان هدایت و رحمت آورده‌‌ایم که آن را برای گروهی (آن کسانی) که [با ایمان عامّ برای توجّهشان به وجههٔ قلب و آماده بودنشان برای قبول ولایت تکلیفیّه یا با ایمان خاصّ] ایمان می‌‌آورند بنابر علم [آنها به حقّیّت کتاب یا رسول (ص)] تفصیل داده‌‌ایم

آیا به جز تأویل آن را انتظار می‌‌کشند (منتظر چه هستند) روزی که تأویل آن می‌‌آید کسانی که آن را فراموش کرده بودند می‌‌گویند هرآینه رسولان پرودگار ما قبل از آن به حقّ [و با ولایتی که حقّ بود یا با رسالت حقّ] آمده بودند [و ما از جهت ظلم به انفس خود از آن اعراض نمودیم] آیا [امروز] برای ما شیفیعانی هست؟ که [نزد ربّ ما در ولایت که همان ولیّ امر ما است، یا نزد ربّ الارباب] برای ما شفاعت کنند یا بازگردانیده شویم که غیر از آنچه که عمل می‌‌کردیم را عمل کنیم همانا آنها [با صرف دینشان که آن اعظم بضاعتی بود که در اغراض فانیّه داشتند] به خودشان زیان رساندند و آنچه را که افتراء می‌‌بستند از آنها گم شد

همانا پروردگار شما خدایی است که آسمان‌‌ها و زمین را در شش روز خلق کرد {سماوات در عرف اهل الله عبارت از عوالم ارواح مجرّد از مادّه و تقدّر (اندازه گرفتن) است، و زمین عبارت از عوالم اشباح است چه مادّی باشد یا مجرّد از مادّه، مانند عالم مثال، و منجمله سماوات عالم طبع است، محیط همانطور که ذاتش با زمان احاطه نمی‌‌شود فعلش نیز با زمان احاطه نمی‌‌شود، و اینکه ایّام خداوند محیط به ایّام زمانیّه هستند و مقادیر ایّام خداوند بحسب تفاوت مراتب فعل او متفاوت هستند} سپس بر عرش ایستاد (جلوس کرد)، روز را با شب با سرعت می‌‌پوشاند {با شب زمان روز زمان را می‌‌پوشاند، و با شب عالم طبع روز عالم ارواح را، و با شب ملکوت سفلی روز ملکوت علیا را، و با شب طبع انسان روز روح او را، و با شب جهل او روز علم او را، و با شب شهوات او و سَخَطات (خشم‌‌ها) او روز رَغَبات (رغبت‌‌ها) او و مَرْضات او را، و با شب رذائل او روز خصائل او را، و با شب اسقام (بیماری‌‌ها) او روز صحّت او را، و با شب ضعف او روز قوّت او را و هکذا} که [گویی] آن را طلب (تعقیب) می‌‌کند، و خورشید و ماه و ستارگان مسخّر به امر او هستند، بدانید که خلق و امر برای او است، مبارک (پر خیر و برکت) است خداوند پروردگار جهانیان

پروردگارتان را با زاری و در پنهانی بخوانید همانا او تعدّی کنندگان [متکبّر مستنکف از دعاء متجاوزان از مرتبتشان و شأنشان] را دوست ندارد

و در زمین بعد از اصلاح آن فساد نکنید و او را از روی ترس و از روی طمع (امید) بخوانید [یعنی از روی ترس از فراق او و عدم اجابت او، و از روی امید به لقای او و اجابت او] همانا رحمت خداوند به نیکوکاران نزدیک است

و او کسی است که بادها را به عنوان بشارت پیشاپیش رحمتش [یعنی باران، زیرا باران در عرف رحمت نامیده می‌‌شود] می‌‌فرستد تا آنوقت که ابرهای پُربار [سنگین با اجزاء رشیّهٔ (کوچک) آبی] را بَر دارند، آنها را به سوی شهری مرده [یا برای آبیاری آن یا برای احیاء آن] سوق می‌‌دهیم سپس آب را در آنجا نازل می‌‌کنیم و با آن از همهٔ میوه‌‌ها خارج می‌‌کنیم این‌‌چنین [همانطور که می‌‌بینید] مردگان را خارج می‌‌کنیم راجی به اینکه شما یاد کنید (پند گیرید)

و بَلَد (سرزمین) پاک گیاهش به اذن پروردگارش خارج می‌‌شود (می‌‌روید) و آنکه [نسبت به زمین‌‌های صالحه به سبب شوره‌‌زار بودن آن] خبیث (ناپاک) است [گیاهش] خارج نمی‌‌شود (نمی‌‌روید) مگر کم [و کم فایده] این‌‌چنین آیات را برای مردمانی که شکر می‌‌کنند صرف [یعنی به اشکال مختلف بیان] می‌‌کنیم

همانا نوح را نزد قومش فرستادیم پس گفت: ای قوم من، خداوند را بندگی کنید که شما غیر از او خدایی ندارید همانا من از عذاب روزی بزرگ بر شما می‌‌ترسم

سران [یعنی مترفین (خوشگذران‌‌ها) و رؤسا] قوم او گفتند: همانا ما البتّه تو را در گمراهی واضحی (بدیهی) می‌‌بینیم