سورهٔ انفال آیه ۱

از تو دربارهٔ انفال {انفال زیادت (فزونی) است و از آنچه که گلهٔ اسبان و شتران سواری بر آن نمی‌‌تازند و درون درّه‌‌ها و آجام (نیزارها، بیشه‌‌ها، دشت‌‌ها) و اراضی موات و معادن و میراث کسی که وارث ندارد و غیر اینها از آنچه که کسی غیر او در آن شرکت ندارد} سؤال می‌‌کنند بگو انفال برای خداوند و رسول است [غیر رسول در آن شراکت ندارد] پس از خداوند بهراسید [و در آن طمع نکنید، و اختلاف مکنید و مشاجره ننمایید و اصلاح امر خداوند و رسولش را نخواهید] و آنچه که در بین خودتان [یعنی مابین خود را نه آنچه که بین خدا و رسول (ص)، و شما] است را اصلاح کنید و از خداوند و رسول او اطاعت کنید اگر مؤمن می‌‌باشید [زیرا ایمان اقتضای تسلیم به امر خداوند را می‌‌کند و سخن گفتن شما دربارهٔ امر خداوند و رسول او (ص) مورث شکّ در ایمان شما می‌‌شود] {در خبر است که این آیه درباره غنائم بدر نازل شد و این اوّلین غنیمتی بود که آن را گرفتند، و دربارهٔ آن و در چگونگی تقسیم آن سخن گفتند و دربارهٔ آن اختلاف کردند و منازعه نمودند و مشاجره کردند}

از تو دربارهٔ انفال سؤال می‌کنند بگو انفال برای خداوند و رسول است پس از خداوند بهراسید و آنچه که در بین خودتان است را اصلاح کنید و از خداوند و رسول او اطاعت کنید اگر مؤمن می‌باشید

(ای رسول ما) امت از تو حکم انفال را سؤال کنند (یعنی غنایمی که بدون جنگ از دشمنان به دست مسلمانان آید و زمینهای خراب بی‌مالک، معادن، بیشه‌ها، فراز کوهها، کف رودها، ارث کسی که وارث ندارد، قطایع ملوک، خلاصه ثروتی که بی‌رنج مردم حاصل شود) جواب ده که انفال مخصوص خدا و رسول است (که رسول و جانشینانش به هر کس و هر قدر صلاح دانند ببخشند) پس شما مؤمنان باید از خدا بترسید و در رضایت و مسالمت و اتحاد بین خودتان بکوشید و خدا و رسول او را اطاعت کنید اگر اهل ایمانید.