سورهٔ انفال آیه ۳۰

و [به یاد آور یا یادآوری کن] آنوقتی را که کسانی که کفر ورزیده‌‌اند [قریش در دار النّدوه اجتماع و مشورت کردند و رأیشان را به اتّفاق بر قتل او (ص) اجماع نمودند تا از هر قبیله‌‌ای شخصی باشد و خونش را بر قبایل متفرّق کنند و قصاص بر بنی هاشم میسّر نشود] به تو مکر کردند تا تو را [با حبس کردن] ثابت نگهدارند یا تو را بکشند یا تو را اخراج کنند و مکر می‌‌کنند و خداوند مکر می‌‌کند و خداوند [از حیثی که اطلاع بر سبب اخذ او بر غایت خفای آن ممکن نمی‌‌شود و از حیثی که مقصود از مکر او تخلّف نمی‌‌شود] بهترین مکر کنندگان است

و (به یاد آور) آنوقتی را که به تو مکر کردند کسانی که کفر ورزیده‌اند تا تو را ثابت نگهدارند یا تو را بکشند یا تو را اخراج کنند و مکر می‌کنند و خداوند مکر می‌کند و خداوند بهترین مکر کنندگان است

و (به یاد آر) وقتی که کافران با تو مکر می‌کردند تا تو را به بند کشند یا به قتل رسانند یا از شهر بیرون کنند، و آنها (با تو) مکر می‌کنند خدا هم (با آنها) مکر می‌کند و خدا بهتر از هر کس مکر تواند کرد.