سورهٔ انفال آیه ۴۲

وقتی که شما در کنارهٔ نزدیکتر [به مدینه] بودید و آنها در کنارهٔ دورتر [از آن] بودند و کاروان (قافلهٔ قریش) پایین‌‌تر از شما بود و [حال آنکه شما بر غایت ضعفتان و قوّت دشمنانتان] اگرچه [برای جنگیدن] با آنها وعده می‌‌گذاشتید البتّه در وعده‌‌گاه اختلاف می‌‌کردید و لکن [شما را بر جنگ بر این حال ثابت نمود و شما را وا نگذاشت تا فرار کنید] البتّه خداوند است که امری انجام شده (مُحقّ به انجام) را قضاء (حکم، اجرا) می‌‌نماید تا هلاک نماید کسی را که هلاک کرد به (سبب) بیّنه‌‌ای (دلیلی روشن) و زنده می‌‌دارد کسی را که زنده است به (سبب) بیّنه‌‌ای و همانا خداوند البتّه [به استغاثهٔ (طلب یاری کردن) شما] شنوا است و [شما را اجابت می‌‌کند و به سینه‌‌های شما و خفیّات آن از خوف و اضطراب و آنچه که آن را اصلاح می‌‌کند از تثبیت و امداد] دانا است

وقتی که شما در کنارهٔ نزدیکتر بودید و آنها در کنارهٔ دورتر بودند و کاروان پایین‌تر از شما بود و (حال آنکه) اگرچه (برای جنگیدن) با آنها وعده می‌گذاشتید البتّه در وعده‌گاه اختلاف می‌کردید و لکن البتّه خداوند است که امری انجام شده (مُحقّ به انجام) را قضاء (حکم) می‌نماید تا هلاک نماید کسی را که هلاک کرد به (سبب) بیّنه‌ای (دلیلی روشن) و زنده می‌دارد کسی را که زنده است به (سبب) بیّنه‌ای (دلیلی روشن) و همانا خداوند البتّه (به استغاثهٔ (طلب یاری کردن) شما) شنوا و دانا است

همان زمانی که سپاه شما در وادی نزدیک و دشمن به مکانی دور (از شهر مدینه) بود و آن کاروان (تجاری ابو سفیان) فرو دست شما قرار داشتند، و اگر این کارزار به وعده و قرار شما با دشمن مقرر می‌شد در وعده‌گاه (از خوف و اندیشه در جنگ) اختلاف می‌کردید لیکن برای آنکه حکم ازلی و قضای حتمی را که خدا مقدر فرموده اجرا سازد (این رویارویی رخ داد) تا هر که هلاک شدنی است بعد از اتمام حجت هلاک شود و هر که لایق حیات ابدی است به اتمام حجت به حیات ابدی رسد و همانا خدا شنوا و داناست.