سورهٔ انشقاق آیه ۱

وقتی که آسمان شکافته شود {انسان حین مرگ با خروج روح انسانی از آن، آسمان روح حیوانیش شکافته می‌‌شود، و کواکب قوای او پراکنده می‌‌شوند و فرو می‌‌ریزند و فرو می‌‌افتند و کوه‌‌های اعضایش و کوه‌‌های انانیّتش متلاشی می‌‌شوند، و زمین بدنش و اعضایش انبساط می‌‌یابد، و جمیع قوای انسانیّه و حیوانیّه که همان اثقال (سنگینی‌‌ها) آن هستند خارج می‌‌شوند و از آن خالی می‌‌شوند، و چون عالم صغیر نمونه‌‌ای از عالم کبیر است هر آنچه که در آن واقع می‌‌باشد، ایضاً در عالم کبیر واقع می‌‌باشد و انشقاق آسمان عالم کبیر و انکدار (فرو ریختن) کواکب آن و انتثار (فرو افتادن، پاره پاره شدن) آنها و اندکاک (متلاشی شدن) کوه‌‌ها و غیر ذلک ظاهر می‌‌شود}

وقتی که آسمان شکافته شود

هنگامی که آسمان شکافته شود.