سورهٔ انشقاق

محل نزول:   مکّه
تعداد کل آیات: ۲۵
نام‌های سوره:
انشقاق، انشقت، إذا السماء انشقت
تفسیر

١١ فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا

پس واویلا را خواهد خواند

- ترجمه سلطانی

پس واویلا را خواهد خواند

- ترجمه راستین

او بر هلاک خود آه و فریاد حسرت بسیار کند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٢ وَيَصْلَى سَعِيرًا

و در آتشی [که حرارت آن را تحمّل می‌‌نماید] در آید (داخل شود)

- ترجمه سلطانی

و در آتشی (که حرارت آن را تحمّل می‌نماید) در آید

- ترجمه راستین

و به آتش سوزان دوزخ در افتد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٣ إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا

همانا او [در دنیا بدون غمی برای آخرتش و بدون حزنی بر عمل به خاطر آن] در اهل خود شادمان بود

- ترجمه سلطانی

همانا او در اهل خود شادمان بود

- ترجمه راستین

که او میان کسانش بسیار مغرور و مسرور بود.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٤ إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ

همانا او گمان می‌‌داشت که هرگز باز نخواهد گشت [یعنی مسرور بود برای اینکه او گمان می‌‌کرد که به سوی خداوند یا به سوی آخرت باز نمی‌‌گردد]

- ترجمه سلطانی

همانا او گمان می‌داشت که هرگز باز نخواهد گشت

- ترجمه راستین

و گمان کرد که ابدا (به سوی خدا) باز نخواهد گشت.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٥ بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا

بلی همانا پروردگارش به او بینا می‌‌باشد

- ترجمه سلطانی

بلی همانا پروردگارش به او بینا می‌باشد

- ترجمه راستین

بلی خدا به احوال و اعمال او کاملا آگاه است.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٦ فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ

و قسم [ن]می‌‌خورم به شفق {شفق سرخی در افق از غروب تا عشای آخر است، یا مراد از آن نوریّت باقی مانده از نفس انسانی بعد از غروب آن در بدن یا در مرتبۀ حیوانی است}

- ترجمه سلطانی

و قسم (ن)می‌خورم به شفق (سرخی غروب آفتاب)

- ترجمه راستین

چنین نیست (که خدا از فعل مخلوقش آگه نباشد) قسم به شفق (و روشنی او وقت غروب، هنگام نماز مغرب).

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٧ وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ

و شب و آنچه که جمع می‌‌کند {روز به عنوان سبب برای نشور (پراکنده شدن) و شب برای جمع و سکون می‌‌باشد، و همچنین است شب بدن انسان که متضادّات را جمع می‌‌کند و متخالفات را الفت می‌‌دهد}

- ترجمه سلطانی

و شب و آنچه که جمع می‌کند

- ترجمه راستین

و قسم به شب تار و آنچه در خود گرد آورده (و در دل شب خزیده و آرام گرفته).

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٨ وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ

و ماه وقتی که کامل می‌‌شود [منتظّم می‌‌شود و در نورش کامل می‌‌شود، و همچنین است ماه قلب وقتی که کامل می‌‌شود]

- ترجمه سلطانی

و ماه وقتی که کامل می‌شود

- ترجمه راستین

و قسم به ماه تابان هنگام بدر که تمام فروزان شود.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٩ لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ

و هرآینه حتماً از حالتی در حالتی [در مرتبه‌‌ای فراتر] قرار می‌‌گیرید [یعنی مرتبه‌‌ای فراتر از مرتبه‌‌ای یعنی بعد از مرتبه‌‌ای از مراتب آخرت یعنی شما در دنیا در رکوب (سواری) مراتب اخرویّه هستید و لکن شما از آن غافلید، یا حالتی بعد از حالتی است برای ورود احوال مختلفه به شما، یا هرآینه حتماً شما سنن (سنّت‌‌ها) کسانی که قبل از شما بوده‌‌اند را مطابق بر آنان بعد از جمعی دیگر مطابق با آنها مرتکب می‌‌شوید، یا بعد از حالتی دیگر مطابق شده با حالت آنان چنانکه در اخبار هست که شما در عذر آوردن دربارۀ اوصیاء بعد از انبیاء (ع) حتماً راه کسانی از امّت‌‌هایی که قبل از شما بودند را طی می‌‌کنید]

- ترجمه سلطانی

و هرآینه حتماً از حالتی در حالتی (در مرتبه‌ای فراتر) قرار می‌گیرید

- ترجمه راستین

(قسم به این امور) که شما حوال گوناگون و حوادث رنگارنگ (از نخستین خلقت تا مرگ و برزخ و ورود به بهشت و دوزخ) خواهید یافت.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢٠ فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ

پس آنها را چه شده که ایمان نمی‌‌آورند؟! [و مراد از عدم ایمان، عدم ایمان به خداوند یا به رسالت یا به ولایت است]

- ترجمه سلطانی

پس آنها را چه شده که ایمان نمی‌آورند؟!

- ترجمه راستین

پس کافران از چه رو ایمان نمی‌آورند؟

- ترجمه الهی قمشه‌ای
(نمایش تمام آیات سوره)