سورهٔ لیل

محل نزول:   مکّه
تعداد کل آیات: ۲۱
نام‌های سوره:
لیل، والیل إذا یغشی
نمایش آیات ۱ الی ۱۰ | صفحه بعدی (نمایش تمام آیات سوره)
تفسیر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم


١ وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى

قسم به شب وقتی که [با تاریکیش نور خورشید و دیده‌‌ها را، و با برودتش مدارک و روح حیوانیّه و نفسانیّه را] بپوشاند [تا آنکه آن دو در باطن جمع شوند، یا مردم را با خواب می‌‌پوشاند، یا سوگند یاد کرد به شب طبع یا نفس یا بلایا، یا شب قدر وقتی که اهلش را می‌‌پوشاند]

- ترجمه سلطانی

قسم به شب وقتی که بپوشاند

- ترجمه راستین

قسم به شب تار هنگامی که (جهان را در پرده سیاه) بپوشاند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢ وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى

و روز وقتی که تجلّی کند [یعنی وقت بلند شدن خورشید تا آصال (غروب آفتاب) یا روز روح یا سرور یا روز عالم مثال وقتی که برای اهلش تجلّی می‌‌کند]

- ترجمه سلطانی

و روز وقتی که تجلّی کند

- ترجمه راستین

و قسم به روز هنگامی که روشن و فروزان گردد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٣ وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى

و کسی که مذکّر و مؤنّث را خلق کرد

- ترجمه سلطانی

و کسی که مذکّر و مؤنّث را خلق کرد

- ترجمه راستین

و قسم به مخلوقات عالم که خدا همه را جفت نر و ماده بیافرید.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٤ إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى

همانا سعی شما البتّه شتّی (پراکنده، متفرّق) است

- ترجمه سلطانی

همانا سعی شما البتّه پراکنده است

- ترجمه راستین

(قسم به این آیات الهی) که سعی و کوشش شما مردم بسیار مختلف است (برخی بر صلاح و برخی بر فساد می‌کوشید).

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٥ فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى

و امّا کسی که [از مال خود و از جاه خود و عِرض (آبرو) خود و از قوّت قوایش و حرکات اعضایش، و از قوّت متخیّله و عاقله‌‌اش برای خداوند] اعطاء کرد و [از بخل ورزیدن و از اعطاء کردن در غیر طلب رضای خداوند] پرهیز کرد

- ترجمه سلطانی

و امّا کسی که اعطاء کرد و پرهیز کرد

- ترجمه راستین

اما هر کس عطا و احسان کرد و خدا ترس و پرهیزکار شد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٦ وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى

و [از جهت تقلید به اینکه از صادق شنیده و تصدیق نموده، یا از جهت تحقیق به اینکه نمونهٔ آنچه که شنیده را در نفس خود یافته] نیکوتر [یعنی عاقبت یا مثوبت (ثواب) یا خصلت یا فضیلت یا کلمۀ حسنى] را تصدیق کرد

- ترجمه سلطانی

و نیکوتر را تصدیق کرد

- ترجمه راستین

و به نیکویی (یعنی به نعیم آخرت با هر خیر و سعادت که در قرآن بیان شده) تصدیق کرد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٧ فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى

پس بزودی برای او [بحسب عمل] آسانی را [یعنی به خصلت آسان] آسان خواهیم کرد [یعنی خصلت آسان که آن آسان‌‌ترین چیز بر انسانیّت انسان و همان جدّ در طلب مرضات خداوند است] {زیرا بعد از آنکه انسان به عنوان مصدّق بود خصوصاً وقتی که تصدیق او تحقیقی می‌‌باشد طاعت آسان‌‌ترین چیز و لذیذترین چیز نزد او می‌‌باشد}

- ترجمه سلطانی

پس بزودی برای او آسانی را (بحسب عمل خصلتی) آسان خواهیم کرد

- ترجمه راستین

ما هم البته کار او را (در دو عالم) سهل و آسان می‌گردانیم.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٨ وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى

و امّا کسی که [بحسب عمل تقلیدی] بخل ورزید و [از موائد (مائده‌‌ها، بلایا و سختی‌‌های) آخرت با ترک عمل بر آنها] بی‌‌نیازی جُست

- ترجمه سلطانی

و امّا کسی که بخل ورزید و بی‌نیازی جُست

- ترجمه راستین

اما هر کس بخل ورزید و خود را (از لطف خدا) بی نیاز دانست.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٩ وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى

و نیکوتر را تکذیب کرد

- ترجمه سلطانی

و نیکوتر را تکذیب کرد

- ترجمه راستین

و نیکویی را تکذیب کرد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٠ فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى

پس بزودی آسانی را برای او سختی خواهیم کرد [یعنی طریقت عسرى و همان طریق نفس به ملکوت سفلی است، و برای انسانیّت اعسر (سخت‌‌تر) از آن نیست]

- ترجمه سلطانی

پس بزودی آسانی را برای او سختی خواهیم کرد

- ترجمه راستین

پس به زودی کار او را (در دو عالم) دشوار می‌کنیم.

- ترجمه الهی قمشه‌ای
(نمایش تمام آیات سوره)