سورهٔ علق

محل نزول:   مکّه
تعداد کل آیات: ۱۹
نام‌های سوره:
علق، اقرأ باسم ربک، إقرأ، قلم
نمایش آیات ۱ الی ۱۰ | صفحه بعدی (نمایش تمام آیات سوره)
تفسیر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم


١ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ

بخوان اسم پروردگارت را [و معنی می‌‌دهد که بعد از آنکه از نفس خود فانی شدی و بعد از فناء باقی گشتی و به سوی خلق باز گردانده شدی مشاهد بر حقّ در خلق و فاعل و قائل و قاری بالحقّ گشتی نه به نفست، پس مکتوبات خداوند را در الواح طبایع و مثال و مقرّوات (قرائت شده‌‌ها) ملائکهٔ او بر تو و مسموعات خود از وسائط حقّ تعالی را بعد از آنکه به خلق برگشتی به اسم پروردگارت قرائت کن نه به خودت، یا معنی می‌‌دهد اسم پروردگارت را بخوان] که خلق کرد [یعنی بعد از رجوع، اشیاء را جز مخلوقات از حیث اینکه آنها مخلوق هستند نمی‌‌بینی، و چون از حیث اینکه آن مخلوق است قوام مخلوق به خالق می‌‌باشد بلکه برای مخلوق از این حیثیّت شیئیّت و انانیّتی جز شیئیّت خالق و انانیّت او نیست پس در نظر تو جز اسم الله خالق نمی‌‌باشد]

- ترجمه سلطانی

بخوان اسم پروردگارت را که خلق کرد

- ترجمه راستین

(ای رسول گرامی برخیز و قرآن را) به نام پروردرگارت که خدای آفریننده عالم است (بر خلق) قرائت کن.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢ خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ

انسان را از خون بسته خلق کرد

- ترجمه سلطانی

انسان را از خون بسته خلق کرد

- ترجمه راستین

آن خدایی که آدمی را از خون بسته (که تحول نطفه است) بیافرید.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٣ اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ

بخوان و پروردگار تو بزرگوارتر [کریم سخاوتمند حیّ (حیات دهنده)] است [که بلاعوض و لاغرض عطاء می‌‌کند، و بدون عجز متحمّل می‌‌شود، و اسائت مُسئ (بدی کننده) را در وجه او ظاهر نمی‌‌کند]

- ترجمه سلطانی

بخوان و پروردگار تو بزرگوارتر است

- ترجمه راستین

بخوان و (بدان که) پروردگار تو کریم‌ترین کریمان عالم است.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٤ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ

که با قلم [خط] آموخت [یا جمیع مادون اقلام عالیه را، جمیع آنچه که به آنها احتیاج پیدا می‌‌کند با تعلیم وجودی یا تعلیم شعوری به توسّط اقلام عالیه، یا انسان را با قلم طبیعی شعور داد تا آنکه به توسّط او انواع خطوط حاصل شد، یا با اقلام عالیه به انسان شعور داد]

- ترجمه سلطانی

که با قلم (خط) آموخت

- ترجمه راستین

آن خدایی که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٥ عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ

[و با تعلیم شعوری] به انسان آنچه که [با تعلیم وجودی] نمی‌‌دانست را تعلیم داد

- ترجمه سلطانی

به انسان آنچه که نمی‌دانست را تعلیم داد

- ترجمه راستین

به آدمی آنچه را که نمی‌دانست تعلیم داد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٦ كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى

چنین نیست همانا انسان حتماً سرکشی می‌‌کند

- ترجمه سلطانی

چنین نیست همانا انسان حتماً سرکشی می‌کند

- ترجمه راستین

راستی که انسان سرکش و مغرور می‌شود.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٧ أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى

اگر خود را بی‌‌نیاز ببیند

- ترجمه سلطانی

اگر خود را بی‌نیاز ببیند

- ترجمه راستین

چون که خود را در غنا و دارایی ببیند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٨ إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى

هرآینه بازگشت به سوی پروردگارت است

- ترجمه سلطانی

هرآینه بازگشت به سوی پروردگارت است

- ترجمه راستین

محققا (پس از مرگ) باز گشت به سوی پروردگار تو خواهد بود.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٩ أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى

آیا دیدی کسی (ابی جهل) را که نهی می‌‌کند

- ترجمه سلطانی

آیا دیدی کسی را که نهی می‌کند

- ترجمه راستین

دیدی آن کس را که منع (و تمسخر) می‌کرد؟

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٠ عَبْدًا إِذَا صَلَّى

بنده‌‌ای را وقتی که نماز می‌‌گزارد

- ترجمه سلطانی

بنده‌ای را وقتی که نماز می‌گزارد

- ترجمه راستین

آن بنده خدای را که به نماز مشغول شد؟ (مراد ابو جهل است که بر نماز، پیغمبر و اصحابش را به مسخرگی می‌آزرد).

- ترجمه الهی قمشه‌ای
(نمایش تمام آیات سوره)