سورهٔ بینه آیه ۱

تفسیر


جزء ۳۰
سوره بینه
حزب ۱۲۰

متن عربی آیه

١ لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ

ترجمه‌ها

کسانی از اهل کتاب (یهود و نصاری) و مشرکان [عبدهٔ (عبادت کنندگان) اصنام یا عبدهٔ اصنام و غیر آنان از اصناف مشرکین] که کفر ورزیدند {اهل کتاب کافر نامیده شدند برای اینکه آنان دین و طریق الی الله را ستر (پوشاندن) کردند، و حقّ را بحسب صفاتش ستر کردند و اگرچه به توحید اقرار کردند} جدا شده (متفرّق) نبودند [به اینکه بعضی از آنها بر حقّ و بعضی از آنها بر باطل باشند بلکه جمیع آنان بر باطل مجتمع در آن هستند، یا منفک از دین خود یا از وعده به اتّباع از حقّ وقتی که محمّد (ص) نزد آنها می‌‌آید یا از اقرار به محمّد (ص) و رسالت او یا از حجج و براهین] تا آنکه بیّنه [یعنی رسول (ص) یا رسالت او یا معجزات او] نزد آنها آمد

کسانی از اهل کتاب و مشرکان که کفر ورزیدند جدا نمی‌شدند تا آنکه بیّنه نزد آنها آمد

کافران اهل کتاب و مشرکان (از کفر و عصیان) منفک نبودند (و به راه صواب هدایت نمی‌یافتند) تا آنکه برهان و حجت حق بر آنها بیاید.

لغات

(برای دیدن جزییات هر کلمه روی آن کلیک کنید)

لَمْ
نه
يَكُنِ
باشد
الَّذِينَ
کسانی که
كَفَرُوا
کفر ورزیدند
مِنْ
از
أَهْلِ
اهل
الْكِتَابِ
کتاب
وَالْمُشْرِكِينَ
و مشرکان
مُنفَكِّينَ
جداشوندگان، رها شوندگان
حَتَّى
تا این که
تَأْتِيَهُمُ
بیاید برایشان
الْبَيِّنَةُ
حجت روشن