سورهٔ توبه
توبه، برائت، فاضحه، عذاب، مقشقشه، منقره، بحوث، حافره، مثیره، مبعثره، مخزیه، منکّله، مشرده، مدمدمه
٢١ يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَّهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُّقِيمٌ
پروردگارشان آنها را به رحمتی از خود و رضوان (خشنودی) مژده میدهد {رحمت در اینجا محمّد (ص) و نبوّت او است برای اینکه آن صورت ولایت است که همان رحمت است، و رضوان، علیّ (ع) و ولایت او است} و جنّتهایی برای آنان هست که در آنها متنعّم و مقیم هستند
- ترجمه سلطانیپروردگارشان آنها را به رحمتی از خود و رضوان (خشنودی) مژده میدهد و جنّتهایی برای آنان هست که در آنها متنعّم و مقیم هستند
- ترجمه راستینپروردگارشان آنان را به رحمت بی‌منتهای خود و به مقام رضا و خشنودی خویش و به بهشت‌هایی که در آنجا آنها را نعمت جاودانی است بشارت دهد.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٢٢ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ
در آنها تا ابد ماندگارند همانا خداوند است که پاداش بزرگ تنها نزد او است
- ترجمه سلطانیدر آنها تا ابد ماندگارند همانا خداوند است که پاداش بزرگ تنها نزد او است
- ترجمه راستیندر آن بهشت ابدی همیشه متنعّم خواهند بود، که نزد خدا پاداشی بزرگ است.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٢٣ يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا آبَاءَكُمْ وَإِخْوَانَكُمْ أَوْلِيَاءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الْإِيمَانِ وَمَن يَتَـوَلَّهُم مِّنكُمْ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِـمُونَ
ای کسانی که [با ایمان عامّ] ایمان آوردهاید پدرانتان و برادرانتان را اگر کفر را بر ایمان ترجیح میدهند به عنوان دوست نگیرید و کسانی از شما که آنها را ولیّ خود میسازند پس آنان همان ظالمان هستند [حیث وضع کردن ولایت او در غیر موضع آن و با صرف (روی گردانیدن) از جهت ایمان به جهت کفر به خودشان ظلم کردهاند]
- ترجمه سلطانیای کسانی که ایمان آوردهاید پدرانتان و برادرانتان را اگر کفر را بر ایمان ترجیح میدهند به عنوان دوست نگیرید و کسانی از شما که آنان را ولیّ خود میسازند پس آنان همان ظالمان هستند
- ترجمه راستینای اهل ایمان، شما پدران و برادران خود را نباید دوست بگیرید اگر که آنها کفر را بر ایمان بگزینند، و هر کس از شما آنان را دوست گیرد چنین کسانی بی‌شک ستمکارند.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٢٤ قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
بگو اگر پدرانتان و پسرانتان و برادرانتان و زنانتان و خویشاوندانتان و اموالی که آنها را کسب کردهاید و تجارتی که از کساد آن بیمناک هستید و مسکنهایی که به آن خوشنودید نزد شما از خداوند و رسولش و جهاد در راه او دوست داشتنیتر هستند پس منتظر باشید تا خداوند امر خود [از ازهاق (برون آوردن) روح و حضور مرگ] را بیاورد {زیرا در این هنگام است که برای او کشف می‌‌شود که او در جهنّام نفس بوده و سبیل او به سوی سجّین است} و خداوند مردمان فاسق را هدایت نمیکند
- ترجمه سلطانیبگو اگر پدرانتان و پسرانتان و برادرانتان و زنانتان و خویشاوندانتان و اموالی که آنها را کسب کردهاید و تجارتی که از کساد آن بیمناک هستید و مسکنهایی که به آن خوشنودید نزد شما از خداوند و رسولش و جهاد در راه او دوست داشتنیتر هستند پس منتظر باشید تا خداوند امر خود را بیاورد و خداوند مردمان فاسق را هدایت نمیکند
- ترجمه راستین(ای رسول ما امت را) بگو که اگر شما پدران و پسران و برادران و زنان و خویشاوندان خود و اموالی که جمع آوردهاید و مال‌التجاره‌ای که از کسادی آن بیمناکید و منازلی را که به آن دل خوش داشته‌اید بیش از خدا و رسول و جهاد در راه او دوست می‌دارید منتظر باشید تا خدا امر خود را جاری سازد (و اسلام را بر کفر غالب و فاتح گرداند و شما دنیاطلبان بدکار از فعل خود پشیمان و زیانکار شوید) و خدا فسّاق و بدکاران را هدایت نخواهد کرد.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٢٥ لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ فِي مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ وَيَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنكُمْ شَيْئًا وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُم مُّدْبِرِينَ
همانا خداوند در موطنهای بسیاری به شما یاری کرده و در روز [جنگ] حُنین آنوقت که زیادی شما، شما را شگفتزده کرد پس شما را از چیزی بینیاز نکرد و زمین [حین مغلوب شدنتان و هزیمت (شکست خوردن، پراکندگی لشکر)تان] به آن گستردگی بر شما تنگ شد سپس برگشتید [در حالی که] پشت کننده [بودید]
- ترجمه سلطانیهمانا خداوند در موطنهای بسیاری به شما یاری کرده و در روز (جنگ) حُنین آنوقت که زیادی شما، شما را شگفتزده کرد پس شما را از چیزی بینیاز نکرد و زمین به آن گستردگی بر شما تنگ شد سپس برگشتید (در حالی که) پشت کننده (بودید)
- ترجمه راستینهمانا خدا شما مسلمین را در مواقعی بسیار یاری کرد و نیز در جنگ حنین که فریفته و مغرور بسیاری لشکر اسلام شدید و آن لشکر زیاد اصلا به کار شما نیامد و زمین بدان فراخی بر شما تنگ شد تا آنکه همه رو به فرار نهادید.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٢٦ ثُمَّ أَنزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنزَلَ جُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا وَعَذَّبَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَذَلِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ
سپس [بعد از آنکه مغلوب گشتید و دانستید که کثرت و تهیّهٔ اسباب بینیاز نمیکند و سبب برای غلبه کردن نمی‌‌گردد] خداوند سکینهاش را بر رسولش و بر مؤمنین نازل کرد و لشکریانی را نازل کرد که آنها را نمیدیدید و کسانی که کفر ورزیدند را [با قتل و اسارت و نهب (غارت) اموال] عذاب کرد و آن جزای کافران بود
- ترجمه سلطانیسپس خداوند سکینهاش را بر رسولش و بر مؤمنین نازل کرد و لشکریانی را نازل کرد که آنها را نمیدیدید و کسانی که کفر ورزیدند را عذاب کرد و آن جزای کافران بود
- ترجمه راستینآنگاه خدا وقار و سکینه خود را (یعنی شکوه و سطوت و جلال ربّانی را) بر رسول خود و بر مؤمنان نازل فرمود و لشکرهایی (از فرشتگان) که شما نمیدیدید (به مدد شما) فرستاد و کافران را (پس از آنکه غالب و قاهر بودند) به عذاب و ذلّت افکند، و این است کیفر کافران.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٢٧ ثُمَّ يَتُوبُ اللَّهُ مِن بَعْدِ ذَلِكَ عَلَى مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
سپس خداوند بعد از آن (تعذیب) بر کسی که میخواهد توبه (التفات) میکند و خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است [گاهی بندگانش را برای اصلاح آنها مؤاخذه میکند]
- ترجمه سلطانیسپس خداوند بعد از آن بر کسی که میخواهد توبه (التفات) میکند و خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است
- ترجمه راستینآنگاه خدا بعد از آن واقعه (جنگ حنین) از سر تقصیر هر که میخواهد (از مؤمنانی که فرار کرده هر که توبه نمود، و از کافران هر که ایمان آورد) در می‌گذرد و خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٢٨ يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلَا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَذَا وَإِنْ خِفْتُمْ عَيْلَةً فَسَوْفَ يُغْنِيكُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ إِن شَاءَ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
ای کسانی که ایمان آوردهاید جز این نیست که مشرکان نجس هستند پس آنها بعد از امسال نباید نزدیک مسجد الحرام شوند و اگر [برای منع مشرکان از تردّد به شهرتان به سبب کم شدن تجارتتان] از تنگدستی بیم دارید [پس به خداوند ثقت (اعتماد) کنید و به فضل او امید بدارید] پس خداوند اگر بخواهد شما را از فضل خود غنی خواهد کرد که خداوند [به عواقب اوامر و نواهی خود] دانا است و حکیم [جز برای مصلحت و حکمت امر نمیکند و نهی نمی‌‌نماید]
- ترجمه سلطانیای کسانی که ایمان آوردهاید جز این نیست که مشرکان نجس هستند پس آنها بعد از امسال نباید نزدیک مسجد الحرام شوند و اگر از تنگدستی بیم دارید پس خداوند اگر بخواهد شما را از فضل خود غنی خواهد کرد که خداوند دانا و حکیم است
- ترجمه راستینای کسانی که ایمان آوردهاید، محققا بدانید که مشرکان نجس و پلیدند و بعد از این سال (که عهدشان به پایان می‌رسد) نباید قدم به مسجد الحرام گذارند و اگر (در اثر دور شدن تجارت و ثروت آنها از شما) از فقر می‌ترسید خدا اگر بخواهد شما را به فضل خود (از خلق و از مشرکان) بینیاز خواهد کرد، که خدا دانا و در کمال عنایت و حکمت است.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٢٩ قَاتِلُوا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ
با کسانی که به خداوند و نه به روز آخِر ایمان نمیآورند و آنچه که خداوند و رسولش حرام کردهاند را حرام نمیدارند و به دین حقّ نمیگروند از کسانی که کتاب داده شدهاند بجنگید تا آنکه از دست [یعنی از خوف شما] جزیه بدهند و (در حالی که) آنها خوار (ذلیل) شدهاند
- ترجمه سلطانیبا کسانی که به خداوند و نه به روز آخِر ایمان نمیآورند و آنچه که خداوند و رسولش حرام کردهاند را حرام نمیدارند و به دین حقّ نمیگروند از کسانی که کتاب داده شدهاند بجنگید تا آنکه از دست (خوف شما) جزیه بدهند و (در حالی که) آنها خوار شدهاند
- ترجمه راستین(ای اهل ایمان) با هر که از اهل کتاب (یهود و نصاری) که ایمان به خدا و روز قیامت نیاورده و آنچه را خدا و رسولش حرام کرده حرام نمی‌دانند و به دین حق (و آیین اسلام) نمیگروند قتال و کارزار کنید تا آن‌گاه که با دست خود با ذلت و تواضع جزیه دهند.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٣٠ وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ذَلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِئُونَ قَـوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ
و یهود گفتند عُزیر پسر خدا است و نصارا گفتند مسیح پسر خدا است آن قول آنها که بر زبانشان است با قول کسانی که قبلاً کفر ورزیدهاند همانندی میکنند [یا قول خود را مشابه قول کسانی که کفر ورزیدهاند میکنند] خداوند آنها را ستیز (لعن، دور) کرده است که چرا [از حقّ] روی گردان میشوند
- ترجمه سلطانیو یهود گفتند عُزیر پسر خدا است و نصارا گفتند مسیح پسر خدا است آن قول آنها که بر زبانشان است با قول کسانی که قبلاً کفر ورزیدهاند همانندی میکنند خداوند آنها را ستیز (لعن) کرده است که چرا روی گردان میشوند
- ترجمه راستینو یهود گفتند: عُزَیر پسر خداست و نصاری گفتند: مسیح پسر خداست!این سخنی است که تنها بر زبان می‌رانند و با گفتار و کیش کافران مشرک پیشین نزدیکی و مشابهت دارند، خدا آنها را هلاک و نابود کند!آنان را (از حق) به کجا می‌گردانند؟!
- ترجمه الهی قمشه‌ای