ترجمهٔ سلطانی قرآن حکیم

ترجمۀ سلطانی و ترجمهٔ راستین قرآن

ترجمهٔ سلطانی با استفاده از تفسیر شریف «بيان السّعادة في مقامات العبادة»، تألیف سُلطانِ العُرَفاء وَ زَينِ الحُكَماء وَ رَأسِ العُلَماء الزُّهدِ الأتَمِّ وَ الخُلقِ الأعظَم وَ بَاقِرِ عُلُومِ أولادِ آدَم مولانا الحاج ملّا سلطانمحمّد بیدختی گنابادی سلطانعلیشاه طابَ ثَراه وَ جَعَلَ الجَنَّةِ مَثواه و ترجمه‌‌های قُطبِ العَارِفين وَ مَلجَإ السَّالِكين نَتيجَةِ الأولياء وَ زُبدَةِ الأصفياءِ زَينِ العُرَفاءِ وَ قُرَّة عَينِ الفُقَراءِ مولانا الحاج سلطانحسین تابنده رضاعلیشاه ثانی قُدِّسَ سِرُّهُ الشَّريف از همان تفسیر و با درج و الحاق توضیحات منتخب در «ترجمۀ راستین قرآن کریم»، به کوشش دکتر بیژن بیدآباد تدوین گردید و ویرایش اوّل آن در ۲۶ ربیع الاوّل ۱۴۴۵ هجری قمری مطابق با ۲۰ مهر ۱۴۰۲ هجری شمسی مصادف با یکصد و هشتمین سالروز (هجری قمری) شهادت مفسّر جلیل به اتمام رسید؛ فلذا این ترجمه با تیمّن و تبرّک از نام مفسّر جلیل و مترجم نبیل «ترجمۀ سلطانی قرآن حکیم» نامگذاری شد.

ترجمهٔ راستین در ۴ شعبان ۱۴۴۳ هجری قمری مطابق با ۱۶ اسفند ۱۴۰۰ هجری شمسی مصادف با سی و دوّمین سالروز (هجری قمری) ارتحال عالم احکام الهی و عارف اسرار نامتناهی شیخ جلیل سلسلۀ نعمت اللّهی سلطانعلیشاهی گنابادی جناب آقای حاج محمّدخان راستین درویش رونقعلی نجل زكیّ آیت اللّٰه میرزا محمّدعلیخان مجتهد عراقی (اراکی) به اتمام رسید؛ فلذا این ترجمه تیمّناً و تبرّکاً «ترجمۀ راستین قرآن کریم» نامگذاری شد. وَسَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا.

حضرت آقای حاج ملاسلطانمحمد بیدختی گنابادی سلطانعلیشاه (طاب ثراه) — حضرت آقای حاج ملاسلطانمحمد بیدختی گنابادی
سلطانعلیشاه (طاب ثراه)

حضرت آقای حاج سلطان حسین تابنده رضاعلیشاه (طاب ثراه) — حضرت آقای حاج سلطان حسین تابنده
رضاعلیشاه (طاب ثراه)

جناب آقای حاج محمدخان راستین (درویش رونقعلی) رحمة الله علیه — جناب آقای حاج محمدخان راستین
درویش رونقعلی رحمة الله علیه

توضیحات علائم قرآن در سایت

مبنای اعراب گذاری آیات منطبق با قرائت نسخهٔ مشهور و دارای حداقل اعراب بوده و دارای علائم تجوید نیست تا قرائت آن برای عموم سهل باشد.
متن ترجمه تا حد امکان کلمه به کلمه منطبق با متن عربی قرآن کریم می‌‌باشد و برای انتقال مفهوم توضیحات مکمل بحسب تنزیل در قلاب‌‌ها آورده شدند. این توضیحات به ندرت بحسب تأویل می‌‌باشند و از درج معانی باطنی و اشارات و حکمت‌‌ها و شرح واژه‌‌ها که مستلزم موارد تفسیری است خودداری شد.
معانی واژه‌‌ها در آیات و جملات در هر موضع که مزید بر درک بهتر متن می‌‌شد در پرانتز آورده شدند.
برای درج عبارات مکمل از «مجموعه ترجمه‌‌های قُطبِ العَارِفين وَ مَلجَإ السَّالِكين نَتيجَةِ الأولياء وَ زُبدَةِ الأصفياءِ زَينِ العُرَفاءِ وَ قُرَّة عَينِ الفُقَراءِ مولانا الحاج سلطانحسین تابنده رضاعلیشاه ثانی قُدِّسَ سِرُّهُ الشَّريف و ترجمهٔ باقی متن بيان السّعادة في مقامات العبادة تألیف سُلطانِ العُرَفاء وَ زَينِ الحُكَماء وَ رَأسِ العُلَماء الزُّهدِ الأتَمِّ وَ الخُلقِ الأعظَم وَ بَاقِرِ عُلُومِ أولادِ آدَم مولانا الحاج ملّا سلطانمحمّد بیدختی گنابادی سلطانعلیشاه طابَ ثَراه وَ جَعَلَ الجَنَّةِ مَثواه» استفاده شد.
شمارهٔ آیات مطابق با مشهور و با علامت ۝ مشخص شده‌‌اند و دلالت بر شروع آیه دارند.
مواضع سجدهٔ واجب با علامت و سجدهٔ مستحب با علامت نشان داده شده است.
ابتدای جزء‌‌ها از جزوات سی‌‌گانه با علامت نشان داده شده‌‌اند.
ابتدای تقسیم‌بندی احزاب قرآن با علامت نشان داده شده‌‌اند.
علامت ( ) برای معنی لغات و سهولت دریافت معانی استفاده شد.
علامت [ ] برای درج عبارات مکمل که در متن قرآن به صراحت نیامده و برای روشن شدن مطالب استفاده شد.
علامت { } برای درج موارد توضیحی یا جملات معترضه و دعائی اضافه استفاده شد.