حزب شمارهٔ ۲۵

البتّه سرسخت‌‌ترین مردم را در عداوت (دشمنی کردن) با کسانی که ایمان آورده‌‌اند یهود و کسانی که شرک ورزیده‌‌اند می‌‌یابی {برای فرو رفتنشان در دنیا و عدم توجّه‌‌شان به آخرت به سبب دوری زمان پیامبرشان و اندراس (کهنه شدن) شریعت او و استبدال احکام آن} و البتّه نزدیکترین آنان را از جهت دوستی با کسانی که ایمان آورده‌‌اند کسانی می‌‌یابی که گفتند ما نصارا هستیم، آن به این سبب است که کشیشانی (علمائی که آنها را به احکام انجیل از عقاید و احکام فرعی آن امر می‌‌کنند) و راهبانی (زُهّادی) از میان آنها [که دنیا را ترک کردند و به عبادت و تحصیل عقبی مشغول شدند] هستند و اینکه آنها [از انقیاد به حقّ] استکبار نمی‌‌ورزند

و وقتی آنچه که به رسول نازل شده را می‌‌شنوند چشمانشان را از آنچه از حقّ که شناخته‌‌اند از اشک لبریز می‌‌بینی {برای اینکه آنان طالب حقّ بوده‌‌اند و هر جا که آن را می‌‌یابند آن را می‌‌شناسند}، [از روی انقیاد به حقّ] می‌‌گویند [ای] پروردگار ما، [به آنچه که به رسول نازل شده] ایمان آوردیم پس ما را [همراه] با شاهدان [به حقّیّت او] بنویس

و [می‌‌گویند] ما چه داریم که [بعد از معرفت حقّ و طلب او] به خداوند و به آنچه از حقّ که نزد ما آمده است ایمان نیاوریم و (حال آنکه) ما طمع داریم که پروردگار ما، ما را با [این] گروه صالحان [در جنّتش یا در محضرش] داخل کند

و خداوند به خاطر آنچه که گفتند به آنها جنّت‌‌هایی که از زیر آنها نهر‌‌ها جاری می‌‌شود را پاداش داد در آن جاویدانند و آن پاداش نیکوکاران است

و کسانی که کفر ورزیده‌‌اند و آیات ما را دروغ شمرده‌‌اند آنان اصحاب جحیم هستند

ای کسانی که [با بیعت خاصّهٔ ولویّه] ایمان آورده‌‌اید پاکیزه‌‌هایی که خداوند بر شما حلال کرده است را [بر خودتان] حرام نکنید و تعدّی نکنید همانا خداوند تعدّی کنندگان را دوست ندارد

و از آنچه که خداوند به عنوان حلال و پاک [در هر مرتبه‌‌ای] روزی شما کرده است بخورید و [در اعتداء (تعدّی کردن) از حدّ رخصت به مرتبهٔ حَظْر (منع، حرمت)] از خداوندی که شما به او مؤمن هستید پروا کنید

خداوند شما را به خاطر لغو در سوگندهایتان مؤاخذه نمی‌‌کند و لکن شما را به خاطر آنچه که با سوگند عقد کرده‌‌اید [وقتی که سوگند را می‌‌شکنید] مؤاخذه می‌‌کند [و لکن خداوند برای رفع مؤاخذه از شما از روی ترحّم کفّارّۀ اندکی بر شما قرار داده] و کفّارهٔ آن اطعام ده مسکین است از متوسّط آنچه که به خانوادهٔ خود اطعام می‌‌کنید یا پوشاندن آنها یا آزاد کردن برده‌‌ای پس کسی که نیافت [به اینکه طعام و پوشاک و برده‌‌ای را مالک نباشد و نه بهای آن را دارد] پس سه روز روزه بدارد [برای اینکه خداوند به شما آسانی می‌‌خواهد و به شما عُسر نمی‌‌خواهد]، آن وقتی که قسم می‌‌خورید [و می‌‌شکنید] کفّارهٔ سوگندتان است، سوگند‌‌های خود را حفظ کنید این‌‌چنین خداوند آیاتش را برای شما بیان می‌‌کند راجی به اینکه شما [نعمت تعلیم و تسهیل را] شکر کنید

ای کسانی که ایمان آورده‌‌اید همانا شراب و قمار و بت‌‌ها و تیر‌‌های قمار (قرعه) جز پلیدیی [که عقول آن را ناپسند می‌‌دارند] از عمل شیطان نیست پس از آنها اجتناب کنید باشد که شما رستگار شوید

جز این نیست که شیطان می‌‌خواهد که در شراب و قمار بین شما دشمنی و کینه توزی واقع نماید و شما را از ذکر خدا و از نماز باز دارد پس آیا شما یله (ول، رها) کننده هستید؟ [یعنی بعد از آنچه که از مفاسد و اوصاف دربارهٔ خمر و میسر ذکر شد اگر در آن تأمّل بکنید بر شما شایسته است که یله کنید]

و اطاعت کنید از خداوند و اطاعت کنید از رسول [در خصوص نهی از چهار مذکور یا در هر آنچه که امر شده‌‌اید و از آن نهی شده‌‌اید] و [از عقوبت مخالفت با آن دو] حذر کنید و اگر [از آن دو] روی بگردانید پس بدانید که بر [عهدهٔ] رسول ما جز رساندن آشکار نیست [پس از روی گردانیدن شما کاستی‌‌ای بر او وارد نمی‌‌شود و همانا آنچه را که او مأمور به تبلیغ آن است ابلاغ کرده است]

بر کسانی که ایمان آورده‌‌اند و اعمال صالح کرده‌‌اند گناهی نیست در آنچه که خوردند وقتی که تقوا پیشه می‌‌کنند و ایمان می‌‌آورند و اعمال صالح می‌‌کنند سپس تقوا پیشه می‌‌کنند و ایمان می‌‌آورند سپس تقوا پیشه می‌‌کنند و احسان می‌‌نمایند و خداوند احسان کنندگان را دوست می‌‌دارد

ای کسانی که [با قبول دعوت ظاهره] ایمان آورده‌‌اید [یعنی اسلام آورده‌‌اید] حتماً خداوند شما را [در احرامتان] به چیزی از صیدی که دستان شما و نیزه‌‌های شما به آن می‌‌رسد می‌‌آزماید تا خداوند بداند چه کسی [با ترک صید با سهولت آن به محض نهی] در غیب از او ترسان می‌‌شود و کسی که بعد از آن [ابتلاء و نهی] تعدّی کند آنگاه عذابی دردناک دارد

ای کسانی که ایمان آورده‌‌اید صید را نکشید و (در حالی که) شما مُحرم هستید و کسی از شما که تعمداً آن را بکشد پس جزای او مثل آنچه است که از نعمت‌‌ها کشته که دو دارندهٔ عدل {که مراد «ذو عدل» است و آن عدل الهی از رسول (ص) و امام (ع) است و تثنیهٔ «ذوا عدل» خطاء از کُتّاب (نویسندگان) است و لفظ کتاب «ذو عدل» بدون «الف» است، و چون در شریعت الهیّه از قیاس بر چیزی رخصت نمی‌‌دهد این کلمه به اِفراد «ذا عدل» بوده و «ذا عدل» مختصّ به حاکم الهی می‌‌باشد تا آنکه باب قیاس را به کلّی سدّ کند} از میان شما به آن حکم کند به عنوان قربانی به کعبه برساند یا کفّاره است که طعام مساکین است یا معادل آن به روزه است تا وبال (سنگینی) امرش [و سنگینی هتک حرمت حرم] را بچشند خداوند از ماسلف (آنچه که گذشته) عفو کرده و کسی که تعدّی کننده است پس خداوند از او انتقام می‌‌گیرد و خداوند غالب و دارندهٔ انتقام است

برای شما صید دریا و طعام آن به عنوان متاعی برای شما و برای مسافران [بطور مطلق در حال احرام و در غیر آن] حلال شد و برای شما صید خشکی مادامی که مُحرم هستید حرام شد و [در مخالفت کردن با امر او و نهی او] از خداوند پروا کنید که به او حشر می‌‌شوید

خداوند کعبه را بیت حرام (محترم) و [از جنس] ماه حرام (ذو القعده و ذو الحجّه و محرّم و رجب) و هَدْی (چهارپای اهدائی به مکّه) و [دارندگان] قربانی‌‌های نشاندار را مایهٔ قیام (اعتدال، محلّ استوار، سبب اعتدال، معتدل) برای مردم قرار داد تا به (سبب) آن بدانید که خداوند آنچه [از اسباب غیبیّهٔ روحانی، و اسباب آسمانی علوی دور] که در آسمان‌‌ها هست و آنچه [از اسباب طبیعیّهٔ حسیّ نزدیک] که در زمین هست را می‌‌داند و [تا بدانید] که خداوند به هر چیزی بسیار دانا است

[پس وقتی که دانستید که او به هر چیزی از علنی و نهان و ضمائر دانا است پس] بدانید که خداوند [بر کسی که در حُرُمات خداوند تهاون (سهل انگاری) کند] شدید عقوبت کننده است و اینکه خداوند بسیار آمرزنده [است، زلّات (لغزش‌‌ها) کسی را که در حُرُمات تهاون کرده وقتی که توبه کند و به آنچه که به آن تهاون کرده باز گردد را می‌‌آمرزد] و مهربان است [و به سبب رحمتش بر او تفضّل می‌‌کند]

بر [عهدهٔ] رسول نیست مگر رساندن [نه حفظ از عقاب و نه حمل (وادار کردن) بر طاعت و آنچه که تبلیغ آن بر او بود را ابلاغ کرد و اعظم آن و اشرف آن و اساس آن ولایت است] و خداوند می‌‌داند آنچه [از اقوال و افعال از طاعت و مخالفت و تولّی (ولایت داشتن، روی آوردن به) علیّ (ع) و تولّی (دوری جستن) از او] را که آشکار می‌‌سازید و آنچه را که کتمان می‌‌کنید [از مکمونات (پنهانی‌‌ها) نفوستان که آنها را نمی‌‌دانید و به آن شعور ندارید و از عقایدتان و نیّاتتان و عزم‌‌هایتان که غیر شما آن را نمی‌‌داند، و از اقوالتان و افعالتان که آنها را از انسانِ دیگر یا از غیر رفقایتان مخفی می‌‌کنید]

[ای محمّد (ص) به امّتت] بگو خبیث (ناپاک) و طیّب (پاک) [آن دو] متساوی نمی‌‌شوند و اگرچه زیادی ناپاکان تو را به اعجاب (شگفتی) آورد پس [به کثرت نظر نکنید و از پاک بودن غافل نشوید و] ای خردمندان [در ترک طیّب و اتّخاذ خبیث] از خداوند پروا کنید راقب به اینکه شما رستگار شوید

ای کسانی که ایمان آورده‌‌اید از چیزهایی نپرسید که اگر بر شما فاش شود شما را ناراحت کند و اگر حینی که قرآن نازل می‌‌شود از آن سؤال کنید برای شما آشکار می‌‌شود [یعنی اگر ناچار از آن هستید که سؤال کنید پس حینى که قرآن نازل می‌‌شود آن را بر شما ظاهر می‌‌کنیم]، خداوند از آن [چیز]ها درگذشته است [یعنی از چیزهایی سؤال نکنید که خداوند آنها را ترک کرده و آن را برای شما بیان نفرموده است] و خداوند بسیار آمرزنده و بردبار است

قبل از شما قومی (گروهی) دربارهٔ آنها [یعنی چیز‌‌هایی که در ظهور (آشکار شدن) آن برای شما اسائت (بدی، ناراحتی) هست] سؤال کردند سپس [حیثی که از آن کراهت داشتند پس به آن کفر ورزیدند و آن را قبول نکردند یا به سبب آن به رسولانشان (ع) کفر ورزیدند و] به (سبب) همان کافر شدند

خداوند بحیره‌‌ای (شتری که پنج بار زائیده) و نه سائبه‌‌ای (شتری که ده بار زائیده) و نه وصیله‌‌ای (گوسفند یا شتری که دوقلو می‌‌زاید) و نه حامی (شتر فحل) قرار نداده است [یعنی خداوند تشریع نکرده و سنّت ننموده است] و لکن کسانی که کفر ورزیده‌‌اند [به جهت نسبت دادن تحریم بر او] بر خداوند دروغ افتراء می‌‌بندند و بیشتر آنان [یعنی اتباعِ مقلّدین چیزی از صحّت و فساد و نه از افتراء و غیر آن را] تعقّل نمی‌‌کنند [تا متنبّه شوند که این افتراء بر خداوند است پس از آنها تقلید نکنند]

و وقتی که به آنها گفته شود که به سوی آنچه [از حدود شرع] که خداوند نازل کرده و به سوی رسول بیائید [با اکتفاء به آنچه که به آن عادت کرده‌‌اند و بدون تعقّل از آن تقلید کرده‌‌اند] می‌‌گویند آنچه را که پدرانمان را بر آن یافته‌‌ایم برای ما کافی است حتّی اگر پدرانشان چیزی نمی‌‌دانسته‌‌اند و هدایت نشده بودند؟

ای کسانی که ایمان آورده‌‌اید [الزام] انفس شما علیکم [بر عهدهٔ شما] است [و معنی می‌‌دهد نفس خود را ملزم کنید که تا خود را اصلاح نکرده‌‌اید از آن به غیر خود تجاوز نکنید] {زیرا اشتغال به غیر قبل از اصلاح خود سفاهت است و سبب فساد دیگری که مقتبس از غیر است می‌‌گردد و سبب است بر استحکام فساد حاصل پس ظلمات نفس مستحکمِ متراکم می‌‌گردد} وقتی که شما هدایت شده باشید کسی که گمراه شده به شما ضرر نمی‌‌رساند [یعنی وقتی که هدایت نشده‌‌اید گمراهی کسی که گمراه شده برای سنخیّت شما با آنها و اقتباس شما از فساد آنها به شما ضرر می‌‌رساند]، بازگشتگاه شما جمیعاً به خداوند است پس از آنچه که عمل می‌‌کردید به شما خبر می‌‌دهد

ای کسانی که ایمان آورده‌‌اید [به معنی اسلام آورده‌‌اید] وقتی که مرگ به یکی از شما حاضر می‌‌شود حین وصیّت کردن [محتضر تحمّل] شهادت دادن بین خود [با] دو نفر دارای عدالت از بین شما [ای مسلمین بر عهدهٔ شما] است، یا دو نفر دیگر از غیر شما [از اهل کتاب]، اگر شما در زمین زده [در حال سفر] بودید و [در آن حال] مصیبت مرگ به شما اصابت کرد [و اجل شما نزدیک شد و کسی از خود را که تحمّل شهادت کند نیافتید] آن دو را [در وقت ادای شهادت] حبس (متوقّف) کنید، اگر شکّ کردید [که به وصیّت عمل نکنند، وگرنه که نه] بعد از نماز آن دو و اگرچه [مقسمٌ له، کسی که قسم داده می‌‌شود] دارای قرابت [بر ما] باشد، به خداوند سوگند داده شوند که آن را به بهائی (عَرَضی از دنیا) نفروشیم و شهادت خداوند را کتمان نکنیم که آنوقت (در آن صورت) البتّه از گناهکاران خواهیم بود

پس اگر اطّلاع حاصل شود بر اینکه آن دو [شاهد غیر از شما با تحریف و خیانت] مرتکب (مستوجب) گناهی شده‌‌اند پس دو [نفر] دیگر [به امر ورثه که آنها مشهودٌ علیهم هستند] مقام آن دو را اقامه کنند از کسانی که استحقاق دارند دو اَوْلی [شایسته‌‌تر] علیهم (بر آنها) هستند [یعنی از جانب کسانی که با استحقاق (ارتکاب) گناه بر آنها جنایت شده دو نفر که احقّ به شهادت هستند برای بودن بجای آن دو شاهدان اوّل] پس به خداوند سوگند یاد کنند که البتّه شهادت ما احقّ از شهادت آن دو است و ما دو [نفر] تجاوز نکرده‌‌ایم که [در غیر این صورت] ما دو [نفر] آنوقت حتماً از ستمکاران خواهیم بود

این [سوگند غلیظ در وقت احتمال افتضاح با اقامهٔ دو تن دیگر در مقام آن دو] نزدیکتر است به اینکه شهادت را بر وجه آن اداء کنند یا بترسند که بعد از قسم آنها قسم‌‌های دیگری اداء شود [یعنی قسم بر شهود ورثه برگشت داده شود و قسم‌‌های شهود ورثه قبول شود و قسم‌‌هایشان تکذیب شود سپس با تکذیب قسم‌‌هایشان و نسبت دادن خیانت به آنها مفتضح (رسوا) شوند] و [ای شهود در تحریف شهادت و ای مشهودٌ علیهم در ردّ آن بدون خیانت] از خداوند بهراسید و [آنچه که به آن وعظ می‌‌شوید را] بشنوید (گوش کنید) و خداوند مردمان فاسق (خارج شدگان از امر خداوند) را هدایت نمی‌‌کند